وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ (45 ) الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (46 )
زندگى در اين دنيا با بلا و سختى همراه است، وقتى در گرداب اين سختى ها گرفتار مى شوم، كم مى آورم و احساس مى كنم كه ديگر نمى توانم ادامه بدهم.
در آن لحظات چه بايد بكنم؟
اين پيام توست: "از صبر و نماز كمك طلبيد".
شنيده ام كه بندگان خوب تو وقتى به نمازِ شب مى ايستند و با تو خلوت مى كنند، چنين مى گويند: "اى كسى كه دعاى بندگان خود را مى شنوى و اميد آنان را نااميد نمى كنى، از تو مى خواهيم كه قلب ما را از نفاق پاك كنى".
آرى، از من مى خواهى تا در سختى ها صبر كنم و به نماز پناه ببرم، وضو بگيرم و با تو سخن بگويم كه نماز، معراج مؤمن است. بلاها و سختى هايى كه در زندگى پيش مى آيد، انسان را مى سازد. شنيده ام كه تو هر كس را بيشتر دوست دارى بلاى بيشترى به او مى دهى. انسان فقط در كوره بلا است كه مى تواند از ضعف ها و كاستى هاى خود آگاه شود و به اصلاح آن ها بپردازد. بلا بد نيست اگر نگاهم را عوض كنم، باعث مى شود از دنيا دل بكنم و بيشتر به يادت باشم و به درگاهت روى آورم. بلا و سختى كه نباشد دلم براى هميشه اسير دنيا مى شود، ارزشم كم و كمتر مى شود، اين بلاست كه دل هاى ما را آسمانى مى كند.
اكنون ياد گرفتم كه نماز مى تواند به من كمك كند، سخن گفتن با تو مى تواند آرامش را به من هديه كند، نماز خواندن براى كسى كه نسبت به تو فروتن است، كارى لذّت بخش است، نماز براى كسى لذّت دارد كه روز قيامت را باور دارد و مى داند زندگى اش فقط به اين دنياى خاكى محدود نمى شود، مى داند بعد از همه اين سختى ها، بهشتى هست، او سختى ها را تحمّل مى كند تا به سعادت ابدى كه همان بهشت جاويدان است، برسد.
اگر كسى احساس كرد كه نماز خواندن براى او سخت است، بايد علّت را در باورهاى خود جستجو كند، اگر ايمانم به روز قيامت كم رنگ شود، نماز خواندن ديگر سخت و گران به نظر مى رسد، اگر ديدار تو و بهشت و قيامت را باور داشته باشم، نماز برايم لذّت بخش خواهد بود.

* * *