وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آَمَنُوا قَالُوا آَمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ (14 )اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (15 )
منافقان چرب زبان هستند، در هر گروهى كه قرار مى گيرند، هم رنگ آنان مى شوند و سخنى مى گويند كه خوشايند آن گروه باشد، وقتى نزد مؤمنان هستند به آنان مى گويند كه ما هم مثل شما به خدا و پيامبر ايمان داريم، امّا وقتى نزد رهبران شيطان صفت خود مى روند به آنان مى گويند:
ــ ما با شما هستيم.
ــ مگر شما به مؤمنان نگفتيد كه به خدا و پيامبر ايمان آورده ايد؟
ــ ما به آنان دروغ گفتيم. مى خواستيم مؤمنان را مسخره كنيم !
ــ عجب ! پس شما در دل هاى خود به آنان مى خنديديد !
آن ها فراموش كرده اند كه تو خدايى دانا و شنوا هستى و از همه كارهايشان باخبرى، تو به زودى سزاى اين كار آن ها را خواهى داد. در دنيا آنان را به حال خود رها مى كنى تا در گرداب هاى تاريك گرفتار شده و سرگردانى آن ها بيشتر و بيشتر شود.

* * *