وَقَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ لَوْلَا يُكَلِّمُنَا اللَّهُ أَوْ تَأْتِينَا آَيَةٌ كَذَلِكَ قَالَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِثْلَ قَوْلِهِمْ تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ قَدْ بَيَّنَّا الاَْيَاتِ لِقَوْم يُوقِنُونَ (118 )
عدّه اى از مردم نادان مى گويند چرا خدا خودش با ما سخن نمى گويد؟ چرا پيامبر را واسطه بين ما و خود قرار داده است؟ چه اشكالى داشت كه ما خود سخن خدا را مى شنيديم؟
مى دانى اين خواسته آنان چيزى جز بهانه جويى نيست، اين سخنان را خيلى ها قبل از اين هم گفته بودند، تو نشانه ها و دلايل هدايت را براى همه بيان كرده اى، اگر آنان واقعاً مى خواهند حقيقت را بشناسند، قرآن براى آنان كفايت مى كند.
سخن گفتن با تو مستلزم مقدّماتى است، از طرف ديگر، نزول فرشته وحى بر قلب هر كسى ممكن نيست، قلبى مى تواند شايسته اين مقام گردد كه از سياهى ها و تيرگى ها به دور باشد.
براى همه اتمام حجّت كرده اى، وقتى كه دلايل روشن خود را بيان كردى و قرآن را فرو فرستادى، ديگر به بهانه جويى ها پاسخى نمى دهى.

* * *