الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (3 ) وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالاَْخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ (4 ) أُولَئِكَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (5 )
اوّل به معرّفى مؤمنان مى پردازى، مؤمنان كسانى هستند كه به غيب ايمان دارند، امّا به راستى "غيب" چيست؟
غيب، چيزى است كه از ديده ها پوشيده است و من نمى توانم آن را ببينم، خداى من هستى و خودت هم غيب هستى ! تو از همه ديده ها پنهانى، هيچ كس توانايى ديدنت را ندارد، هيچ كس نمى تواند ذات تو را درك كند.
با خود فكر مى كنم كه چرا تو اين گونه هستى؟ چرا نمى توانم تو را با چشم ببينم؟ خوب كه فكر مى كنم به اين نتيجه مى رسم كه اگر مى توانستم تو را با چشم ببينم، ديگر تو خدا نبودى، يك آفريده بودى ! آرى، هر چه با چشم ديده شود، آفريده شده است.
تو صفات و ويژگى هاى مخلوقات را ندارى، اگر يكى از اين صفات را مى داشتى، حتماً مى توانستم تو را ببينم، امّا ديگر نمى توانستى هميشگى باشى، گذر زمان تو را هم دگرگون مى كرد.
هر چيزى كه با چشم ديده شود، روزى از بين مى رود و مى دانم تو هرگز از بين نمى روى، خداى يگانه اى، هيچ صفتى از صفات مخلوقات خود را ندارى، براى همين هرگز نمى توانم تو را حس كنم و ببينم.
مؤمنان تو را با چشم دل ديده و به تو ايمان آورده اند. آنان مرزهاى مادّى را مى شكافند و ديد وسيع ترى به جهان هستى پيدا مى كنند، آنان به غيب ايمان آورده اند.
همان كسانى كه نماز را به پا مى دارند، وقتى صداى اذان را مى شنوند، از كار خود دست مى كشند و به نماز مى ايستند. آنان روح خويش را با نماز جانى دوباره مى بخشند، از دنياى خاكى دل برمى كنند و به معراج ياد تو مى آيند كه نماز معراج اهل ايمان است.
مؤمنان از هر آنچه به آنان داده اى، به ديگران انفاق مى كنند و نيازمندان را فراموش نمى كنند. آنان مى دانند كه از خود چيزى ندارند، اين تو هستى كه به آنان علم و دانش يا ثروت و دارايى داده اى، آنان خود را صاحب دارايى هاى خود نمى دانند، وقتى آنان به ديگران كمك مى كنند، جلوه مهربانى تو مى شوند.[13]
مؤمنان به محمّد(صلى الله عليه وآله)و همه پيامبران ايمان دارند. آنان پيامبران را معلّمان بزرگ بشريّت مى دانند كه هر كدام در يك رتبه و كلاسى، به آموزش بشر پرداخته اند. آرى، پيامبران از اصول و برنامه يكسانى پيروى كرده اند كه تو به آنان نازل كرده اى.
مؤمنان روز قيامت را باور دارند، آن ها مى دانند كه تو اين جهان را بى هدف خلق نكرده اى، روزى فرا مى رسد كه همه انسان ها زنده شوند و براى حسابرسى به پيشگاهت مى آيند. اين اعتقاد به روز قيامت است كه انسان را از پوچى نجات مى دهد.
اگر بخواهم از اين پس در گروه مؤمنان باشم بايد اين ويژگى ها را داشته باشم: ايمان به غيب، برپاداشتن نماز، انفاق به ديگران، ايمان به پيامبران و ايمان به روز قيامت.
آرى، مؤمنان از هدايتت بهره مند مى شوند و سرانجامِ آن ها رستگارى و سعادت است، آنان در بهشتت وارد خواهند شد و از همه نعمت ها و زيبايى هاى آن بهره خواهند برد. اميد دارم كه من هم مانند آنان باشم تا سعادت در انتظارم باشد.

* * *