الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومَاتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْر يَعْلَمْهُ اللَّهُ وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ يَا أُولِي الاَْلْبَابِ (197 )
اعمال حجّ از دو مرحله تشكيل شده است:
مرحله اوّل: مرحله مقدّماتى (اعمال عمره).
كه اين اعمال را مى توان در يكى از ماه هاى شوّال، ذى القَعده و ذى الحجّه انجام داد.
مرحله دوم: مرحله اصلى (اعمال حج).
كه اين اعمال از روز نهم ذى الحجّه شروع مى شود.
مسلمانان بايد دقّت كنند كه اعمال اين دو مرحله را در زمان مخصوص آن انجام دهند.
بقيّه ايّام سال مى توانم به مكّه بروم و اعمال عمره انجام دهم ولى اين عمره، اصطلاحاً عمره مفرده است و ربطى به حجّ ندارد. اگر بخواهم حجّ به جا آورم بايد حتماً در يكى از اين سه ماه، عمره انجام دهم و اصطلاحاً به اين عمره، عمره تمتّع مى گويند، يعنى عمره اى كه بعد از آن حجّ تمتّع صورت مى گيرد.
اگر به سفر حجّ بروم بايد از همه چيزهايى كه بر من حرام شده است، پرهيز كنم.
محيط حج، محيط عبادت و اخلاص و ترك لذّت هاى مادّى است، محيطى است كه بايد روح انسان از آن نيرو بگيرد، براى همين در طول اعمال حج، لذّت هاى جنسى بر من حرام است همان طور كه بحث و كشمكش را بايد كنار بگذارم.
سفر حجّ فرصت مناسبى براى تهيّه توشه معنوى است، در اين سفر جلوه هايى از رحمت خدا را مى بينم كه در هيچ جاى ديگر نمونه ندارد، اگر من اين فرصت را غنيمت بشمارم مى توانم براى آخرت خود، بهترين توشه ها را فراهم سازم كه بهترين توشه ها براى آن روز تقواست و اين سفر هم تمرين تقواست.

* * *