يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الاَْلْبَابِ (269 )
سخن از كمك به ديگران به ميان آمد، چه كسى مى تواند از مال دنيا دل بكند و به نيازمندان كمك كند؟ كسى كه تو به او "حكمت" عنايت كرده باشى و به هر كس كه به او حكمت بدهى، خير فراوانى داده اى.
به راستى حكمت چيست كه تو آن را اين قدر ارزشمند مى دانى؟
يادم نمى رود وقتى كه در دانشگاه بودم، استاد درباره اين آيه برايمان سخن مى گفت، او گفت كه منظور از حكمت در اين آيه، همان فلسفه يونان است.
اين حرف برايم جالب بود، خوب دانشجويى بيش نبودم، اوّل راه بودم. سال ها گذشت، سؤالى برايم مطرح شد. در تاريخ خواندم كه صدها سال بعد از پيامبر، براى اوّلين بار مسلمانان با فلسفه يونان آشنا شدند. خوب، معناى اين سخن اين بود كه صدها سال، اين آيه قرآن معنا و مفهومى نداشت، يعنى هم پيامبر و هم مسلمانان صدر اسلام از فلسفه هيچ حرفى نزده اند، اگر حكمت همان فلسفه يونان است، پس آنان از حكمت بى بهره بوده اند !
من به مطالعه و تحقيق ادامه دادم، سخنى از امام صادق(عليه السلام)خواندم كه آن حضرت، حكمت را "فهم درست دين" معنا كرده است. آرى، اگر من دين اسلام را به درستى بفهمم و از كجروى ها دورى كنم، به خير فراوان دست يافته ام، اسلام دين كاملى است، افسوس كه گاهى مسلمانان دستورات دين را به خوبى نمى فهمند، دچار تندرويى ها و كندروى ها مى شوند ! اين آفت بزرگى براى جامعه است.
سؤال مهم اين است كه چگونه مى توانم به اين فهم دقيق برسم؟ راه آن چيست؟
بايد براى فهم درست اسلام نزد بهترين اسلام شناس بروم، از او درس بياموزم و از او بخواهم مرا راهنمايى كند. ولى بهترين اسلام شناس كيست؟ هر كسى مى تواند در فهم دين، دچار خطا و اشتباه شود، بايد نزد كسى بروم كه معصوم است. بايد امام معصوم را بشناسم و پيرو او باشم. بايد با دوازده امام پاك آشنا شوم، آنان كه مفسّران واقعى قرآن هستند، پيامبر فرمود كه در ميان شما دو چيز گرانبها به يادگار مى گذارم كه اگر پيرو اين دو باشيد، هرگز گمراه نخواهيد شد: قرآن و اهل بيت(عليهم السلام).
آرى، پيامبر از مسلمانان خواست تا بعد از او پيرو على(عليه السلام)و امامان بعد از او باشند.
حكمتى كه بايد به دنبال آن باشم، همان معرفت و شناخت امام معصوم است.
اگر پيرو واقعى امامان باشم، ديگر به اين دنيا دلبستگى نخواهم داشت، زيرا آنان الگوى من هستند، آنان هستى خود را در راه تو فدا نمودند، حماسه عاشورا درس بزرگى است، اگر پيرو حسين(عليه السلام)هستم، بايد آماده باشم تا جان و مال و هستى خود را در راه تو فدا كنم. اين پيروى از امامان معصوم است كه مرا به سوى همه خوبى ها دعوت مى كند و عشق به زيبايى ها را در دل من مى آورد.[133]

* * *