الَّذِينَ آَتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (121 )
قرآن، سخن توست، تو آن را بر قلب محمّد(صلى الله عليه وآله)نازل كردى، خوشا به حال كسانى كه قرآن را آن گونه كه شايسته است، مى خوانند و عمل مى كنند. افرادى كه از قبول آن سر باز زنند، خودشان زيان مى كنند، زيرا از سعادت ابدى بى بهره مى مانند.
به راستى، چگونه مى توانم قرآن را آن گونه كه شايسته است، بخوانم؟ آيا اينكه تنها قرآن را حفظ كنم و با صوت و ترتيل بخوانم كفايت مى كند؟
هرگز !
بايد در قرآن انديشه كنم، به آيات آن فكر كنم، از آن درس زندگى بگيرم، راه و رسم خوب زندگى كردن را از آن بياموزم، اگر اين كار را كنم، قرآن، مايه سعادتم خواهد شد.[83]

* * *