وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ فَأَيْنََما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (115 )
اگر بخواهم با تو سخن بگويم به كدام سو رو كنم؟ كجا بروم؟ اگر مرا از حضور در مسجد باز داشتند، چه كنم؟ اگر در جايى زندگى كنم كه مسجدى نباشد، چگونه با تو سخن بگويم؟
اينجاست كه اين سخنت برايم رهگشاست: "به هر طرف رو كنيد، به من رو كرده ايد".
پس هرجايى كه باشم، مى توانم تو را بخوانم، با تو سخن بگويم. نمازهاى واجب خود را بايد به سمت كعبه بخوانم، اگر در حال مسافرت باشم، مثلاً در ماشين يا هواپيما باشم و ندانم كه قبله كجاست، مى توانم براى خواندن نماز مستحبّى به هر سو رو كنم.[78]
سراسر جهان از آنِ توست، تو اين جهان را آفريدى، مكان هم آفريده توست، تو هرگز در آفريده هاى خود قرار نمى گيرى. هنوز مكان نبود، ولى تو بودى.[79]
تو خداى من هستى، نه مكان دارى و نه زمان ! تو از همه مكان ها باخبر هستى، هر طرف رو كنم، به مشرق يا مغرب، به سويت رو كرده ام، صدايم را مى شنوى و از حالم باخبرى.
اگر خواسته اى تا نماز واجبم را رو به كعبه بخوانم براى اين است كه وحدت مسلمانان در جامعه جلوه كند و ياد و نام ابراهيم(عليه السلام)زنده بماند، همان كسى كه بت شكن بود و به كعبه حياتى دوباره داد.

* * *