إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَى مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ (159 ) إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (160 ) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (161 )خَالِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (162 )
تو دوست دارى كه همه انسان ها به راه راست هدايت شوند و با حقّ و حقيقت آشنا شوند، اين حقّ همه است كه از زيبايى ها و خوبى هاى تو بشنوند و تو را دوست بدارند.
سعادت انسان در اين است كه محبّت تو را به دل داشته باشد و به گونه اى زندگى كند كه تو از او خواسته اى. پيام ابراهيم(عليه السلام)و پيامبران، يكتاپرستى بود، امّا به راستى چه كسانى اين پيام را به مردم خواهند رسانيد؟
اينجاست كه به نقش دانشمندان در رساندن اين پيام به توده مردم تأكيد مى كنى، آرى، وظيفه دانشمندان بسيار سنگين است، آنان بايد سختى هاى زيادى را تحمّل كنند و با جهالت مردم مبارزه كنند و باعث رشد و كمال آنان شوند. اين رسالت بزرگ آنان است.
روزى كه دانشمندان گرفتار دنياپرستى و پيروى از هوس ها شوند و رسالت خود را فراموش كنند و دين را دكّان دنياى خود قرار دهند، آن روز ديگر حقيقت دين به مردم نخواهد رسيد.
مى دانى عدّه اى از دانشمندان حقيقت را كتمان خواهند نمود، براى همين چنين سخن مى گويى: "اى كسانى كه سخنان مرا كتمان مى كنيد، بدانيد كه از رحمت من دور هستيد و گرفتار لعنت من خواهيد شد. همه مؤمنان هم شما را لعنت خواهند نمود".
البتّه راه را بر آنان نمى بندى و آنان را از رحمت خود نااميد نمى كنى، اگر توبه كنند و با زبان و قلم خود به بيان حقيقت بپردازند و گذشته را جبران كنند، رحمت خود را بر آنان نازل مى كنى كه تو بسيار مهربان هستى.
كسانى كه تا لحظه مرگ بر راه باطل اصرار بورزند و به حقّ و حقيقت كفر بورزند، لعنت تو و فرشتگان و مردم بر آنان خواهد بود. آنان گرفتار عذاب سختى خواهند شد، عذابى كه هميشگى است و ديگر فرصتى ندارند.

* * *

سخن تو را بايد آويزه گوش خود كنم، اگر بر من منّت نهادى و بهره اى از علم و دانش به من دادى، بايد شكرگزار باشم و ديگران را از آن بهره مند سازم.
بايد بدانم كه اگر كسى نزد من آمد و سؤالى كرد كه جواب آن را مى دانم، وظيفه دارم جواب بدهم، اگر بهانه بياورم كه وقت ندارم و از پاسخ دادن خوددارى كنم، لعنت تو را براى خود خريده ام.
آرى، اين خيال باطلى است كه اين آيه فقط براى دانشمندان است، اگر من فقط جواب يك مسأله را بدانم و يكى از بندگان تو از من راهنمايى بخواهد، وظيفه دارم پاسخ او را بدهم و اگر بى دليل، از پاسخ دادن خوددارى كنم، حقيقت را كتمان كرده ام.[98]

* * *