أُولَئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَى فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (16 )
تو اين دنيا را همانند بازارى قرار داده اى كه انسان در آن به خريد و فروش بپردازد، به انسان سرمايه هايى دادى تا بتواند با آن تجارت كند، سرمايه هاى انسان، همان عقل و فطرت و استعداد و نيروهاى جسمى و روحى اوست. انسان در بازار دنيا، سرمايه هاى خود را مى فروشد و در مقابل، يا هدايت و رستگارى خريدارى مى كند يا گمراهى و بدبختى !
منافقان در اين بازار، سرمايه هاى وجودى خود را از دست مى دهند و در برابر آن گمراهى و بدبختى به دست مى آورند.
بايد دقّت كنم كه در اين بازار چه خريدارى مى كنم؟ نكند كه من هم سرمايه وجودى ام را به بهاى اندك بفروشم و براى قيامتم توشه اى آماده نكنم !
حال ديگر مى دانم نشانه هاى منافقان چيست: دو چهره بودن، فريب كارى و دروغگويى، فسادگرى، حقير شمردن اهل ايمان، زيانكارى در بازار دنيا. بايد از اين ويژگى ها پرهيز كنم تا مبادا همانند منافقان گردم.

* * *