وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لَا تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنْتُمْ تَشْهَدُونَ (84 )ثُمَّ أَنْتُمْ هَؤُلَاءِ تَقْتُلُونَ أَنْفُسَكُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِنْكُمْ مِنْ دِيَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِمْ بِالاِْثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَإِنْ يَأْتُوكُمْ أُسَارَى تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْض فَمَا جَزَاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذَلِكَ مِنْكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَى أَشَدِّ الْعَذَابِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِل عَمَّا تَعْمَلُونَ (85 )أُولَئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالاَْخِرَةِ فَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (86 )
سخن خود درباره يهوديان را ادامه مى دهى، از آنان عهد گرفتى كه از اختلاف و جنگ دورى كنند و خون يكديگر را نريزند و هم كيشان خود را از شهر و كاشانه خود بيرون نكنند.
قبل از ظهور اسلام، عدّه اى از يهوديانى كه در شهر يثرب (مدينه) زندگى مى كردند، با يكديگر اختلاف داشتند و هر گروهى از آنان با قبيله اى از مشركان هم پيمان مى شدند و در جنگ ها بر روى هم شمشير مى كشيدند و خون يكديگر را مى ريختند، آنان پيمان و عهد خدا را فراموش كردند.
وقتى آتش جنگ فروكش مى كرد، يهوديان براى آزاد كردن اسيران خود اقدام مى كردند، مى گفتند كه ما به دستور خدا بايد اسيران خود را آزاد كنيم.
خطاب به آنان گفتى: چطور شد كه به برخى از دستورهاى من عمل مى كنيد و برخى ديگر را ناديده مى گيريد؟ چرا فقط به فكر آزاد كردن اسيران خود هستيد؟ مگر من به شما نگفتم هرگز با يكديگر نجنگيد؟ چرا خون يكديگر را مى ريزيد و با هم جنگ مى كنيد؟ كسانى كه بعضى دستورهاى مرا انجام دهند و بعضى ديگر را عمل نكنند به عذاب گرفتار خواهند شد، آنان در دنيا گرفتار خوارى و زبونى خواهند شد. آنان كسانى هستند كه فقط به دنيا چشم دوخته اند و آخرت را فراموش كرده اند.
آنان در بازار دنيا دچار زيانى بزرگ شده اند، سرمايه هاى خود را داده اند و عذاب هميشگى را خريده اند، آنان بايد بدانند كه در روز قيامت هيچ يار و ياورى ندارند و از عذابشان هم كاسته نخواهد شد.

* * *