إِنَّ الَّذِينَ آَمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآَتَوُا الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (277 )
راستى چرا عدّه اى مجبور مى شوند نزد رباخواران بروند و از آنان به صورت ربا، قرض بگيرند؟ علّت، نياز است. اين نشانه آسيبى است كه در جامعه وجود دارد، از مسلمانان مى خواهى دين را به صورت كامل ببينند، اسلام را خوب بفهمند، اسلام اين نيست كه نماز بخوانم امّا از جامعه غافل باشم، تو نماز و زكات را با هم واجب كرده اى، هركجا سخن از نماز است، سخن از زكات هم شده است. اين دو را با هم از من مى خواهى، زكات راهى است كه تو براى توزيع عادلانه ثروت در جامعه قرار داده اى. اگر همه مسلمانان همان طور كه نماز مى خوانند، زكات هم مى دادند، آيا در جامعه نيازمندى پيدا مى شد؟ آيا ديگر كسى مجبور بود نزد رباخواران برود؟
در اينجا از كسانى سخن مى گويى كه به تو ايمان مى آورند و كار نيك انجام مى دهند، نماز مى خوانند، زكات مى دهند، پاداشى بس بزرگ به آنان خواهى داد و هيچ ترس و اندوهى نخواهند داشت. آنان زندگى همراه با آرامش را تجربه خواهند كرد.

* * *