صِبْغَةَ اللَّهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ (138 )
در ميان مسيحيان رسم بود، وقتى فرزندشان به دنيا مى آمد، او را "غسل تعميد" مى دادند. تعميد، در زبان يونانى به معناى غوطهور شدن در آب است.
مسيحيان گاهى در آبى كه قرار بود كودك خود را در آن شستشو بدهند، ادويه مخصوصى مى ريختند كه رنگ آب را كاملاً زرد مى كرد. معتقد بودند كه انسان، گناهكار به دنيا مى آيد و با اين غسل است كه او پاك مى شود، آنان اين گونه ايمان خود را به عيسى(عليه السلام) و كليسا نشان مى دادند، آن هايى كه عيسى(عليه السلام)را پسر تو مى دانستند !
مسيحيان به انحراف كشيده شدند و عيسى(عليه السلام)را پسر تو خطاب كردند، حال آن كه تو هرگز فرزندى نداشته اى ! تو همواره بى نياز بوده و هستى.
اكنون بر اين مطلب خط بطلان مى كشى و از مسلمانان مى خواهى تا فقط رنگ تو را بپذيرند كه همان رنگ ايمان و توحيد خالص است.
تو خداى يگانه اى و جسم نيستى تا رنگ داشته باشى، معلوم است كه منظور تو از "رنگ خدا"، رنگ پاكى، رنگ عدالت، رنگ توحيد و رنگ اسلام است، در پرتو اين رنگ است كه همه رنگ هاى نژادى، خرافات، شرك و انحرافات پاك مى شود.[92]
اگر رنگ تو را به خود بگيرم، روح و جانم از آلودگى ها پاك مى شود، رنگ تو، رنگ بى رنگى و حذف همه رنگ هاست. رنگ حقيقت و آزادگى است، رنگ محبّت به تو و دوستان توست. اگر ولايت و محبّت به خاندان پيامبر را داشته باشم، رنگ تو را دارم، اگر من مهدى(عليه السلام)را دوست داشته باشم، رنگ تو را به خود گرفته ام.
آرى، روزى كه تو روح همه انسان ها را آفريدى، از آنان پيمان گرفتى. آن روز تو با ما سخن گفتى، خود و پيامبران و جانشينان آنان را به ما معرّفى كردى. آن روز بود كه دوازده امام خويش را شناختم، امامت آنان را پذيرفتم، عهد كردم كه در مقابل آنان تسليم باشم و گوش به فرمانشان باشم. آن روز بود كه من رنگ تو را به خود گرفتم.[93]

* * *