وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (244 ) مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (245 )
در اينجا از من مى خواهى اين دو كار را فراموش نكنم:
1 - جنگ و جهاد در راه تو.
2 - قرض دادن به ديگران.
به من مى گويى كه قرض دادن به مردم نيازمند، در واقع قرض دادن به توست و تو چندين برابر آن را بازمى گردانى و آن را همانند بذرى كه در زمين افشانده مى شود، آبيارى مى كنى و وقتى به بار نشست، به من بازمى گردانى.
آرى، بركت زندگى و همچنين تنگدستى من در زندگى در دست توست، بازگشت من هم به سوى توست. اگر به اين نكات خوب فكر كنم، مى توانم راحت تر به ديگران كمك كنم، زيرا اگر من نيازمندان را يارى كنم، بركت زندگى خودم زياد خواهد شد و در روز قيامت هم وقتى كه هيچ پناهى نداشته باشم، مهربانى تو به ياريم خواهد آمد.
بايد ياد بگيرم تا سرمايه هاى خود را در بانك تو ذخيره كنم كه سودش از همه بانك ها بيشتر است، اين بانكى است كه در روز قيامت هم تعطيل نمى شود و سود زيادى به من مى دهد.

* * *