فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَر فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَمَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِينَ آَمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو اللَّهِ كَمْ مِنْ فِئَة قَلِيلَة غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ (249 ) وَلَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (250 )
طالوت با لشكريان خود به سوى بيت المقدس حركت كردند تا با جالوت مبارزه و شهر را آزاد كنند، لشكريان بعد از مدّتى راه رفتن، بر اثر گرماى آفتاب همگى تشنه شدند، طالوت به آنان گفت: به زودى به رودخانه اى مى رسيم، آگاه باشيد كه خدا مى خواهد شما را امتحان كند، شما بايد پيمان ببنديد كه از آن آب، سير ننوشيد، هر كس از آب سير بنوشد، ديگر از لشكر من نخواهد بود. اگر مى خواهيد در اين امتحان سربلند شويد، اصلاً آب ننوشيد يا فقط كف دستى از آب برگيريد.
همه قول دادند كه به فرمان طالوت عمل كنند، لحظاتى گذشت، به رودخانه رسيدند، آبى زلال و گوارا در جريان بود، همين كه چشم لشكريان به آب افتاد، خوشحال شدند، خود را به آن رساندند و عدّه زيادى از آن آب سير نوشيدند، فقط سيصد و سيزده نفر بر سر پيمان خود استوار ماندند.
شصت هزار نفر در اين امتحان مردود شدند، طالوت آنان را به حال خود رها كرد و با همان سيصد و سيزده نفر به سوى دشمن حركت كرد. اكنون ديگر لشكر او بسيار كم شده بود، شصت هزار نفر كجا و سيصد و سيزده نفر كجا؟
از طرف ديگر، جالوت كه از حركت طالوت باخبر شده بود، سپاه خود را بسيج نمود و به مقابله با طالوت آمد. وقتى ياران طالوت نزديك دشمن رسيدند، نگاهى به سپاه جالوت ستمگر نمودند، چند نفر از آنان به طالوت گفتند: ما امروز توانايى جنگ با سپاه جالوت را نداريم، تعداد ما خيلى كمتر از آنان است.
گروه ديگرى از ياران طالوت كه ايمانشان از بقيّه بيشتر بود و به روز قيامت يقين بيشترى داشتند به طالوت گفتند: ما گوش به فرمان تو هستيم و پيروزى در دست خداست. چه بسا گروهى اندك به اذن خدا بر سپاهى بزرگ پيروز شده اند و يارى خدا با كسانى است كه در راه او بر مشكلات صبر مى كنند.
طالوت تصميم گرفت تا با لشكر خود به مقابله با جالوت برود، وقتى آنان با جالوت و سپاه بزرگ او روبرو شدند چنين دعا كردند: بارخدايا ! در راه خود صبر به ما عنايت كن و گام هاى ما را استوار گردان و ما را بر اين مردم كافر پيروز كن !
طالوت دستور مى دهد تا لشكر در نزديكى سپاه دشمن اردو بزند.

* * *