وَلَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ وَكَانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُمْ مَا عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ (89 ) بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ أَنْ يَكْفُرُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ بَغْيًا أَنْ يُنَزِّلَ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ فَبَاءُوا بِغَضَب عَلَى غَضَب وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ (90 )
يهوديان دوست داشتند كه آخرين پيامبر از ميان آنان باشد. براى همين وقتى كه محمّد(صلى الله عليه وآله)را به پيامبرى مبعوث كردى، آنان به او ايمان نياوردند. آرى، حسد، علّت ايمان نياوردن به محمّد(صلى الله عليه وآله)شد.
يهوديان با رنج فراوان به مدينه كوچ كرده بودند تا منتظر پيامبر موعود باشند، آنان از فلسطين و كنار درياى مديترانه كه آب و هواى خوبى داشت به مدينه آمدند و گرماى سوزان اين منطقه را تحمّل كردند تا بتوانند آخرين پيامبر خدا را درك كنند، امّا همه زحمت هاى خود را به بهاى ناچيز فروختند. دنياطلبى و حسادت، آنان را از پذيرش حقّ و حقيقت بازداشت و گرفتار خشم خدا شدند.
قرآن كتابى بود كه تورات (تحريف نشده) را تأييد مى كرد، امّا يهوديانِ متعصّب به قوم و نژاد از قبول قرآن سر باز زدند. آنان قدرِ خود را ندانستند و همه سرمايه هاى خود را به بهاى اندك فروختند !
بايد از سرنوشت آنان درس بگيرم، نبايد خود را ارزان بفروشم، براى وجود من بهايى جز بهشت نيست، اگر خودم را به غير بهشت بفروشم، ضرر كرده ام، دنيا و همه نعمت هايش دير يا زود از بين مى رود، دنيا نابود شدنى است، آنچه جاويد است، بهشت است.[72]

* * *