وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَى فِي خَرَابِهَا أُولَئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الاَْخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ (114 )
در سال هفتم هجرى، پيامبر همراه با گروه زيادى از مسلمانان به سوى مكّه حركت كردند تا در مسجدالحرام نماز بخوانند و دور خانه تو طواف كنند، امّا مشركان و بُت پرستان مكّه نگذاشتند پيامبر و همراهانش وارد شهر شوند و در مسجدالحرام عبادتت را بجا آورند.
ستم بُت پرستان مكّه از همه ظالمان بيشتر است، مسجد خانه توست، خانه تو احترام زيادى دارد، هر كس كارى كند كه نتيجه اش تخريب مسجد يا از رونق افتادن آن باشد، او را دشمن مى دارى و ذلّت و خوارى در دنيا و عذاب سخت آخرت را نصيبش مى كنى، تعطيل كردن مسجد و خراب نمودن آن، بزرگ ترين ستم هاست، زيرا با تعطيلى مسجد، مردم از دين، جدا مى شوند و شرك رواج مى يابد و رونقِ شرك، ستمى بس بزرگ به بشريّت است.
از همه ما مى خواهى تا مساجد را با حضور خود رونق دهيم تا ستمكاران از حضور ما بترسند و دست آن ها از اين مكان هاى مقدّس كوتاه شود.

* * *