سَيَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّاهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتِي كَانُوا عَلَيْهَا قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاط مُسْتَقِيم (142 ) وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنْتَ عَلَيْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلَى عَقِبَيْهِ وَإِنْ كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (143 )
من به سوى كعبه نماز مى خوانم، كعبه قبله من است، قبله، جهت و هدفى است كه روح و جان خويش را متوجّه آن مى سازم، قبله نماد عقيده و جهت گيرى در زندگى است. قبله من، همان سمت و سويى است كه راه زندگى را نشان مى دهد.
من به سوى كهن ترين معبد جهان، كعبه نماز مى خوانم، همان جا كه خانه توست، خانه اى كه از ابتداى آفرينش، پناه انسان بود، آدم(عليه السلام)كه از بهشت رانده شد، كنار آن فرود آمد، بر روى كوه صفا، همان كوهى كه فقط 130 متر با كعبه فاصله دارد. آدم(عليه السلام)گريه كرد و توبه نمود. اينجا بود كه تو جبرئيل را فرستادى و او آدم(عليه السلام)را به پايين كوه صفا مى برد، جبرئيل به جايى مى رود كه در آنجا كعبه بايد ساخته شود و در آنجا خانه تو را مى سازد و در كنار آن، خيمه اى براى آدم و حوّا برپا مى كند.
به امر تو، هفتاد هزار فرشته از آسمان نازل مى شوند و دور خانه ات طواف مى كنند.
بعد از آن، آدم نيز به طواف خانه خدا مى پردازد و اين گونه است كه تو رحمت خود را بر آدم نازل مى كنى و او را پيامبر خود قرار مى دهى و بعد از آن، ابراهيم(عليه السلام)را مأمور مى كنى تا از فلسطين به مكّه بيايد و اين خانه را آباد كند.
كعبه را دوست دارم، كعبه، يك سنگ نيست، حقيقت زنده است، راه يكتاپرستى را نشانم مى دهد، هرروز پنج بار به سوى آن مى ايستم. آرزويم، طواف اين خانه است، قلب من در آرزوى ديدارش است، هيچ خانه ديگرى را قبله خود نمى دانم، هرگز صاحبان زر و زور و تزوير را خانه اميد و آرزوى خود قرار نمى دهم، من تنها يك قبله دارم، آن هم خانه توست.

* * *

محمّد(صلى الله عليه وآله)پيامبر توست، به او دستور داده اى تا به سوى بيت المقدس نماز بخواند، سيزده سال است كه او و همه مسلمانان به سوى فلسطين نماز مى خوانند.
امشب محمّد(صلى الله عليه وآله)بى قرار است، از خانه بيرون آمده است و در تاريكى شب، به آسمان پرستاره نگاه مى كند، او با تو سخن مى گويد. هر كس به او نگاه كند مى فهمد كه از موضوعى رنج مى برد، قلب او به درد آمده است. چه شده است؟ تو كه از راز دل او باخبر هستى. برايم بگو، مى خواهم بدانم ماجرا چيست؟
محمّد(صلى الله عليه وآله)در انتظار است، انتظار او كى به سر خواهد آمد؟ كى جبرئيل از راه خواهد رسيد؟ فقط تو مى دانى و بس ! [94]

* * *