وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالاِْثْمِ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (188 )
از مسلمانان مى خواهى تا به اموال يكديگر تعرّض نكنند و ظلم نكنند و رشوه خوارى نكنند .
بزرگ ترين بلايى كه دامن گير جامعه مى شود، رشوه خوارى است، اين عمل را سرزنش مى كنى و از بندگان مى خواهى هرگز براى اينكه قاضى به نفع آنان حكم كند به او رشوه ندهند.
آرى، رشوه باعث مى شود تا عدالت در جامعه اجرا نشود و افراد ضعيف و ناتوان دچار يأس و نااميدى شوند و ثروتمندان جسور شوند و اعتماد عمومى از بين برود. با رواج رشوه خوارى، سامان زندگى اجتماعى از هم مى پاشد و ظلم و فساد و تبعيض در جامعه گسترش مى يابد.
يك روز به پيامبر خبر دادند كه يكى از فرمانداران او رشوه اى را (كه به صورت هديه بوده است) پذيرفته است. پيامبر او را فرا خوانده و فرمود:
ــ چرا آنچه حقّ تو نيست، قبول مى كنى؟
ــ من هديه اى بيش نگرفته ام.
ــ اگر فرماندار نبودى، آيا باز هم مردم به تو هديه مى دادند؟
پيامبر دستور داد تا هديه را از او گرفتند و به بيت المال پرداخت كردند و آن شخص را هم از كار بركنار كرد.[106]

* * *