حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَى وَقُومُوا لِلَّهِ قَانِتِينَ (238 ) فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالًا أَوْ رُكْبَانًا فَإِذَا أَمِنْتُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ (239 )
سخن از حقوق خانواده به درازا كشيد، اكنون تو به نماز و اهميّت آن اشاره مى كنى، در واقع مى خواهى به مسلمانان اين درس را بدهى كه نبايد زندگى زناشويى، آن ها را از نماز غافل كند. براى همين از آنان مى خواهى تا ياد تو را فراموش نكنند و بر خواندن نمازها مخصوصاً نماز ظهر مواظبت كنند و با فروتنى و خشوع نماز گزارند، مسلمان هرگز با كسالت و اجبار، نماز نمى خواند، چون او مى داند نماز، باعث پاكى روح از پليدى ها مى شود.
چرا در اينجا به نماز ظهر تأكيد بيشترى مى كنى؟
تو مى دانستى كه در تابستان هاى گرم مدينه و آفتاب داغ آن، براى مسلمانان سخت است كه ظهر به مسجد بيايند و با پيامبر نماز بخوانند، براى همين به نماز ظهر تأكيد بيشترى مى كنى.
در شرايط سخت لازم نيست نماز با همه آداب آن خوانده شود، مثلا اگر مسلمانان در ميدان جنگ باشند مى توانند پشت به قبله هم نماز بخوانند و ركوع و سجده را با اشاره انجام دهند و يا در حالى كه راه مى روند و يا سواره هستند نماز بخوانند، دين اسلام، دين سخت گيرى نيست.
مهم اين است كه انسان ارتباط خود را با تو قطع نكند، در شرايط سخت، اين نماز است كه نقطه اميد انسان خواهد بود.

* * *