زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَيَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ آَمَنُوا وَالَّذِينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَاب (212 )
ثروت دنيا خوب است، بااستفاده از ثروت مى توان زندگى مادّى بهترى داشت، امّا بايد مواظب باشيم كه فريفته ثروت خود نشويم، اگر كسى دچار مستى ثروت شد، كم كم قبر و قيامت را فراموش مى كند.
اكنون هشدار مى دهى كه مبادا من هم دچار اين حالت شوم، برايم از ثروتمندان مكّه مى گويى: زمانى كه محمّد(صلى الله عليه وآله)به پيامبرى رسيد، اوّل كسانى به او ايمان آوردند كه دستشان از مال دنيا خالى بود، مثل بلال كه بنده اى بود و از خود هيچ نداشت، ياسر و سميّه و فرزندشان عمّار.
ثروتمندان مكّه وقتى مى ديدند فقيران به محمّد(صلى الله عليه وآله)ايمان آورده اند، آنان را مسخره مى كردند، اين ثروتمندان به مال و ثروت خود مى نازيدند و مى گفتند: اگر محمّد واقعاً پيامبر است، چرا يك مشت فقير دور او جمع شده اند؟
آرى، زندگى دنيا در چشم آنان زيبا جلوه كرده بود، عشق به دنيا باعث غرور آنان شده و به ديگران ريشخند مى زدند، امّا به زودى معلوم خواهد شد كه چه كسى فقير واقعى است، دير يا زود مرگ سراغ اين ثروتمندان خواهد آمد و بايد همه ثروت خود را بگذارند و مهمان تاريكى قبر شوند، روز قيامت برپا مى شود و آنان هيچ توشه اى براى آن روز ندارند، امّا فقيران امروزى، ثروتمندان آن روز هستند، آنان با خود سرمايه ايمان را آورده اند و بهشت در انتظارشان است، آنان در بهشت مهمان مهربانى خدا خواهند بود.
تو خداى دانا و توانا هستى و ثروت اين دنيا را به نسبت كفر و ايمان تقسيم نمى كنى، ثروت و پول، نشانه شخصيّت و ارزش انسان ها نيست، چه بسا ممكن است به كافرى ثروت زيادى بدهى و مؤمنى را در فقر نگاه دارى، تو بر اساس حكمت عمل مى كنى، امّا روز قيامت اين گونه نيست، آنجا فقط بر ملاك ايمان، نعمت به افراد داده خواهد شد، زندگى دنيا بسيار سريع مى گذرد، آنچه مهم است روز قيامت است كه اهل ايمان را در بهشت مهمان مى كنى و آنان در نعمت هاى جاودان خواهند بود و كافران به عذاب گرفتار خواهند شد.

* * *