لَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَعَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الُْمحْسِنِينَ (236 )وَإِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إِلَّا أَنْ يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ وَأَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَلَا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (237 )
تو بر مرد واجب كردى كه اگر با زنى ازدواج نمود، مهريّه آن زن را پرداخت نمايد. مهريّه، پشتوانه اقتصادى زن است، اگر ازدواج به طلاق و جدايى بكشد، زن خسارت بيشترى مى بيند و شانس او براى ازدواج مجدّد كمتر است، مهريّه براى جبران خسارت زن و وسيله اى براى تأمين زندگى آينده اوست.
پرداخت مهريّه به يكى از چهار صورت زير مى باشد:
1 - معمولا مرد و زن قبل از عقد درباره مهريّه به توافق مى رسند، ولى گاهى قبل از عقد ازدواج، اصلاً سخنى از مهريّه به ميان نمى آيد و عقد ازدواج خوانده مى شود و زندگى زناشويى آغاز مى شود. اگر بين زن و شوهر رابطه جنسى پيش نيامده باشد و اين ازدواج به طلاق و جدايى برسد، در اين صورت مرد بايد هديه اى به زن بدهد كه آن هديه مناسب با جايگاه زن باشد. اين هديه از فشار روحى بر زن مى كاهد. البتّه زن هم نبايد مرد را براى هديه گرفتن، زير فشار قرار دهد، هر مرد بايد به مقدار توانايى خود اقدام به تهيّه هديه اى كند.
2 - اگر قبل از عقد ازدواج، مهريّه مشخّص نشود و عقد ازدواج خوانده شود و بين زن و شوهر رابطه جنسى نيز پيش آيد، در صورت طلاق، مرد بايد نگاه كند كه در جامعه، زنانى كه در جايگاه اجتماعى همسر او هستند، چقدر مهريّه دارند. مرد بايد به همان اندازه به همسرش مهريّه پرداخت نمايد.
3 - اگر پيش از عقد، مهريّه مشخّص شود و عقد ازدواج صورت بگيرد و رابطه جنسى ميان زن و شوهر برقرار گردد، مرد بايد كلّ مهريّه زن را پرداخت نمايد.
4 - اگر پيش از عقد ازدواج، مهريّه اى براى زن معيّن شود و قبل از رابطه جنسى اين ازدواج به جدايى و طلاق بكشد، مرد بايد نصف مهريّه را پرداخت نمايد، البتّه زن مى تواند از حقّ خود بگذرد و در اين صورت ديگر چيزى بر شوهر واجب نيست، همان طور كه بهتر است مرد كلّ مهريّه را، به زن پرداخت كند.
اگر مرد قبلاً همه مهريّه را به زن پرداخت كرده است، مى تواند نصف آن را از زن پس بگيرد، البتّه بهتر است كه مرد نصف ديگر اين مهريّه را به زن ببخشد، زيرا اين بخشش مرد به پارسايى نزديك تر است و مى تواند گوشه اى از مشكلات اقتصادى و روانى زن را برطرف و جامعه را از آفت ها حفظ نمايد.
آرى، تو دوست دارى كه اگر طلاقى هم در جامعه صورت مى گيرد با حسّ انتقام جويى نباشد، بلكه زن و مرد با بزرگوارى، گذشت و نيكوكارى با يكديگر برخورد كنند و كرامت انسانى را فراموش نكنند.

* * *