يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالاَْذَى كَالَّذِي يُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الاَْخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَان عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا لَا يَقْدِرُونَ عَلَى شَيْء مِمَّا كَسَبُوا وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (264 ) وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاةِ اللَّهِ وَتَثْبِيتًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّة بِرَبْوَة أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآَتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ فَإِنْ لَمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (265 )
بايد بدانم تو كارى را كه از روى ريا و خودنمايى باشد و يا با منّت گذاشتن بر سر نيازمندان همراه باشد، نمى پذيرى، كارى را قبول مى كنى كه از روى اخلاص باشد و فقط براى رضايت و خشنودى تو باشد.
در زمين هاى سنگلاخ گياهان نمى توانند به خوبى رشد كنند، گياه نياز به زمينى دارد كه بتواند ريشه هاى خود را داخل آن فرو ببرد و مواد مورد نياز خود را از آن بگيرد، گاهى زمين هاى صخره اى با قشر نازكى از خاك پوشيده مى شوند، اگر بذرى در اين خاك قرار گيرد، جوانه مى زند و رشد مى كند، اگر طوفان و باران تندى بيايد، خاك صخره و گياهان روييده شده بر روى آن را مى شويد و با خود مى برد. بعد از آن، ديگر هيچ اثرى از گياهان نيست و صخره اى بيش باقى نمانده است.
كسانى كه از روى ريا و خودنمايى، كار خير انجام مى دهند و يا بر ديگران منّت مى نهند، كار نيك آنان، مانند كاشت بذر روى صخره است، تو وعده دادى كه كار خير را صدها برابر رشد دهى، امّا اين رشد نياز به فضاى مناسب دارد، دل اين رياكاران هرگز براى اين رشد مناسب نيست، رياكارى و منّت نهادن آنان، مانند رگبار تندى است كه هيچ چيز را بر روى آن صخره باقى نمى گذارد، آنان با اين كار خود، اعمال خوب خود را از بين مى برند.
از طرف ديگر باغ هايى را ديده ام كه در مناطق مرطوب واقع شده اند، كشاورز اين باغ را در جاى بلندى درست كرده تا از خطر سيل در امان بماند، خاك باغ، مناسب و حاصلخيز است، در آنجا گياهان به خوبى رشد مى كنند، وقتى باران تند هم ببارد، درختان از آب سيراب مى شوند،و محصول اين باغ دو برابر مى شود. اگر باران هم نبارد، ريزش شبنم، طراوت و لطافت باغ را حفظ مى كند.
كسانى كه براى خشنودى تو و تقويت ايمانشان، كار خير انجام مى دهند، كار آن ها مانند اين باغ پر بركت، مفيد و ارزشمند است و هرگز نابودى ندارد، آن ها پاداش كار خود را به زودى خواهند ديد.
هر كارى را كه من انجام مى دهم، تو مى بينى، بايد مواظب باشم كه به اسمِ كار خير به دنبال مطرح كردن خود نباشم، اگر من به فقيرى كمك بكنم، امّا هدفم خودنمايى باشد، شايد هيچ كس از نيّت من باخبر نشود و همه تعريف مرا بكنند، امّا تو كه از همه چيز آگاه هستى و از دلم باخبرى، بايد مواظب باشم هدفم خودنمايى نباشد.

* * *