وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الَْمحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الَْمحِيضِ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ (222 ) نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَقَدِّمُوا لاَِنْفُسِكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلَاقُوهُ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (223 )
سخن از ازدواج به ميان آمد و در اينجا به بيان چند نكته مى پردازى كه به زنان و حقوق آنان ارتباط دارد:
زنان هر ماه، چند روزى حالت زنانگى برايشان پيش مى آيد كه به آن قاعدگى (پريود) مى گويند، يهوديان براى زنانى كه اين حالت براى آن ها پيش مى آمد، سخت گيرى زيادى مى كردند، آنان باور داشتند كه همه بدن و لباس او نجس است، در اين حالت هر كس به آنان دست بزند، نجس خواهد شد، اگر زنى در اين حالت در جايى بنشيند، آن مكان نيز نجس مى شود. يهوديان اجازه نمى دادند زنان در آن حالت بر سر سفره غذا حاضر شوند.
اكنون در قرآن اين كار يهوديان را نادرست مى شمارى و از مسلمانان مى خواهى در اينجا نيز ميانه رو باشند، احترام زن و شخصيّت او را در اين حالت نگاه دارند و هرگز تحقيرش نكنند، در ضمن به مرد دستور مى دهى در زمانى كه همسرش در اين حالت است با او رابطه جنسى نداشته باشد زيرا اين كار باعث بيمارى مى شود.
به مسلمانان مى گويى كه اگر مى خواهيد شما را دوست داشته باشم، راه توبه و راه پاكى را در پيش گيريد.
سپس به ديدگاه برخى اشاره مى كنى كه وجود زن را وسيله اى براى هوس بازى و شهوت رانى مى دانند، اين ديدگاه غلطى است، وجود زن براى حفظ حيات نوع بشر است، هدف از زندگى زناشويى، پرورش فرزندان صالح است، فرزند صالح، بهترين سرمايه براى آينده است.
از طرف ديگر در زندگى زناشويى، زن بايد حقوق همسرش را درباره رابطه جنسى به رسميّت بشناسد و مانع آلوده شدن مردش به گناه شود.

* * *