مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ كَتَبْنَا عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْس أَوْ فَسَاد فِي الاَْرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ بَعْدَ ذَلِكَ فِي الاَْرْضِ لَمُسْرِفُونَ (32 )
تو مى دانستى كه در ميان بنى اسرائيل حسادت زيادى وجود دارد و چه بسا همين حسد باعث جناياتى شبيه جنايت قابيل بشود، از اين رو دو قانون زير را در ميان بنى اسرائيل قرار دادى، اين دو قانون براى همه انسان ها و زمان ها مى شود ولى اوّلين بار، در ميان بنى اسرائيل اعلام نمودى:
1 - كشتن يك انسان بى گناه، مانند كشتن همه انسان ها مى باشد.
تجاوز به حقوق يك نفر و كشتن او، تجاوز به حقوق جامعه بشرى است و تهديدى براى امنيّت اجتماعى به شمار مى رود. كسى كه يك نفر را به قتل برساند، مانند اين است كه همه انسان ها را كشته است و گناه او اين قدر سنگين است.
(البتّه در دو مورد كشتن انسان ها جايز است: براى قصاص، براى از بين بردن فساد كنندگان در جامعه. معلوم است كه اين دو مورد، خود، نوعى مبارزه با خونريزى است و براى همين است كه تو قصاص را مايه حيات و زندگى معرّفى كرده اى).[19]
2 - نجات يك انسان، مانند نجات همه انسان ها مى باشد.
كسى كه به خاطر نوع دوستى و عاطفه انسانى، يك نفر را از مرگ حتمى نجات دهد، در حقيقت آمادگى دارد تا هر بشر ديگرى را نجات بدهد و براى همين تو ثواب نجات همه انسان ها را به او مى دهى.
تو پيامبران زيادى براى هدايت بنى اسرائيل فرستادى، قانون خودت را براى آنان بيان نمودى، ولى بسيارى از آنان در ظلم و ستم زياده روى كردند.

* * *

اسم من سَماعة است، از كوفه به مدينه آمده ام، مى خواهم به ديدار امام صادق(عليه السلام)بروم. من دوست دارم تفسير اين آيه را از آن حضرت بشنوم.
به خانه امام مى روم، وقتى اين آيه را براى امام مى خوانم، امام در جواب چنين مى فرمايد: "كسى كه يك نفر را از گمراهى نجات بدهد، او را زنده نموده است".[20]
من با شنيدن اين سخن به فكر فرو مى روم، اكنون مى فهمم كه نجات جان انسان ها فقط نجات آنان از مرگ نيست، وقتى كسى در گمراهى است و من تلاش مى كنم و او را به سوى هدايت و رستگارى راهنمايى مى كنم، روح و جان او را نجات داده ام و در واقع به او زندگى تازه اى داده ام، اينجاست كه خدا به من ثواب بسيار زيادى مى دهد، اگر من بتوانم يك نفر را به راه راست هدايت كنم، مانند اين است كه همه مردم جهان را هدايت كرده ام و آنان را از مرگ حتمى نجات داده ام. خدا به من ثواب اين چنينى مى دهد، ثوابى بسيار بزرگ !
خوشا به حال كسانى كه به گونه اى زندگى مى كنند كه سخن و كردارشان، باعث هدايت ديگران به راه راست مى شود و در روز قيامت به ثوابى بس بزرگ مى رسند.

* * *