وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الاَْلْوَاحِ مِنْ كُلِّ شَيْء مَوْعِظَةً وَتَفْصِيلًا لِكُلِّ شَيْء فَخُذْهَا بِقُوَّة وَأْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِهَا سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ (145 ) سَأَصْرِفُ عَنْ آَيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الاَْرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَإِنْ يَرَوْا كُلَّ آَيَة لَا يُؤْمِنُوا بِهَا وَإِنْ يَرَوْا سَبِيلَ الرُّشْدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَإِنْ يَرَوْا سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآَيَاتِنَا وَكَانُوا عَنْهَا غَافِلِينَ (146 ) وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآَيَاتِنَا وَلِقَاءِ الاَْخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (147 )
اكنون تو با موسى(عليه السلام)چنين سخن مى گويى: "اى موسى ! من تو را به پيامبرى برگزيدم، با تو سخن گفتم و پيام هاى خود را به تو ابلاغ كردم تا براى مردم بيان كنى، پس آنچه را به تو دادم شكرش را به جا آور".
وقتى موسى(عليه السلام)در كوه طور بود، تو لوح هايى كه تورات در آن نوشته شده بود به او نازل كردى. لوح هاى تورات از جنس زمرّد سبز بود.[145]
تو قرآن را بر قلب پيامبر نازل كردى، امّا تورات را به صورت نوشته هايى كه بر سنگ زمرّد حك شده بود، به موسى(عليه السلام)نازل نمودى.

* * *

اين سخن تو با موسى(عليه السلام)است:
اى موسى ! در تورات، براى هر موضوعى، پندى نوشته شده و هر آنچه مردم به آن نياز داشتند، آمده است.
اى موسى ! به تورات با جديّت عمل كن و از مردم بخواه به بهترين آن ها عمل كنند، مثلاً اگر به كسى ظلمى شود، او مى تواند قصاص كند و يا عفو نمايد، معلوم است كه عفو بهتر از قصاص است، خوب است كه مردم دستور بهتر را عمل كنند.
اى موسى ! به مردم بگو كه اگر از اين دستورات سرپيچى كنند، به عذاب گرفتار خواهند شد و به زودى سزاى نافرمانى خود را خواهند ديد.
اى موسى ! كسانى كه سركشى مى كنند و از پذيرفتن حقّ رو برمى گردانند، به بلاى بزرگى مبتلا مى كنم و توفيق خود را از آنان برمى دارم و آنان را از ايمان آوردن دور مى كنم.
اى موسى ! به آنان هشدار بده و از آنان بخواه دست از سركشى بردارند. اگر آنان اين مسير را ادامه بدهند، كارشان به آنجا مى رسد كه هر معجزه اى را ببينند، ديگر به آن ايمان نمى آورند.
اگر راه هدايت را ببينند، از آن رو بر مى گردانند ولى اگر راه گمراهى را ببينند، به سوى آن مى روند، همه اين ها به خاطر آن است كه آنان آيات مرا دروغ شمردند و روز قيامت را انكار كردند.
روز قيامت كه فرا رسد، همه اعمال آنان تباه مى شود، اين نتيجه مستقيم اعمال خودشان است، آنان با اختيار خود، چنين سرنوشتى براى خود برگزيدند.

* * *

كسى كه در گمراهى اصرار بورزد و با حقّ دشمنى كند، به مرحله اى مى رسد كه ديگر هيچ دليل و سخنى در او كارگر نمى افتد و هيچ پند و اندرزى را نمى پذيرد، در اين صورت است كه تو توفيق خودت را از او مى گيرى و او را به حال خودش واگذار مى كنى.

* * *