قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْض انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الاَْيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ (65 ) وَكَذَّبَ بِهِ قَوْمُكَ وَهُوَ الْحَقُّ قُلْ لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكِيل (66 )
ديگر وقت آن است كه بُت پرستان را از عذاب بترسانى، پيامبر بارها با آنان سخن گفت و سعى كرد آنان را از خواب غفلت بيدار كند، امّا آنان شيفته بت هاى خود شده اند.
اكنون به آنان هشدار مى دهى كه مى توانى آن ها را به اين سه عذاب گرفتار سازى:
1 - عذاب آسمانى (صاعقه، طوفان).
2 - عذاب زمينى (زلزله، سيل)
3 - كيفر اختلافات قومى و بروز جنگ و به جان هم افتادن.
آرى، پيروى از بُت پرستى، نتيجه اى جز عذاب يا گرفتار شدن به اختلاف ها ندارد، طبيعى است كه در هر گروه و ملّتى كه اختلاف رخنه كند، آنان به سراشيبى سقوط مى افتند.
تو بارها سخنان خود را براى آن گمراهان بيان كردى، گاه آنان را مژده رحمت دادى، گاهى از عذاب خود ترساندى، شايد از خواب غفلت بيدار شوند و به حقّ ايمان بياورند.
ولى آنان قرآن را تكذيب كردند در حالى كه قرآن، سخن حقّ است، پس از پيامبر مى خواهى به آنان چنين بگويد: "من مسئول كردار و رفتار شما نيستم، كار من فقط رساندن پيام خدا به شما بود، من وظيفه خود را انجام دادم، ديگر خودتان مى دانيد، انتخاب با شماست، خدا شما را آزاد آفريده است، شما خودتان بايد تصميم نهايى را بگيريد. من راه حقّ را براى شما آشكار ساختم، شما مى توانيد ايمان يا كفر را انتخاب كنيد".[99]

* * *