وَجَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالاَْنْعَامِ نَصِيبًا فَقَالُوا هَذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَذَا لِشُرَكَائِنَا فَمَا كَانَ لِشُرَكَائِهِمْ فَلَا يَصِلُ إِلَى اللَّهِ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَى شُرَكَائِهِمْ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (136 ) وَكَذَلِكَ زَيَّنَ لِكَثِير مِنَ الْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلَادِهِمْ شُرَكَاؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَلِيَلْبِسُوا عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ (137 )
بار ديگر از خرافات بُت پرستان سخن مى گويى، تو مى خواهى مرا هرچه بيشتر با اثرى كه خرافات بر روح و جان انسان ها مى گذارد، آشنا كنى، خرافاتى كه به نام دين در جامعه رواج پيدا مى كند و مردم از روى نادانى آن را مى پذيرند.
اين خرافات را كسانى رواج مى دهند كه به فكر ثروت بيشتر و مقام بالاتر هستند، افسوس كه جاهلان اين خرافات را باور مى كنند.
اكنون برايم مى گويى كه در روزگار جاهليّت، بُت پرستان اموال خود را ميان تو و بُت ها تقسيم مى كردند، اموال آنان بيشتر زراعت و چهارپايانى مثل شتر و گوسفند بود. سهم تو و سهم بُت ها، كاملاً مشخّص مى شد.
آنان قسمتى را كه از آنِ تو بود به فقرا و نيازمندان مى دادند و قسمتى كه براى بُت ها بود در اختيار كسانى قرار مى دادند كه به بُت ها خدمت مى كردند.
گاهى حادثه اى مثل سيل مى آمد و مقدارى از آن زراعت و چهارپايان تلف مى شد، اگر سهم بُت ها، تلف شده بود، از سهم تو برمى داشتند و به سهم بُت ها اضافه مى كردند، امّا اگر سهم تو تلف شده بود، هرگز از سهم بُت ها به آن نمى افزودند.
اين كار آن ها براى چه بود؟
كسانى كه در بت خانه ها خدمت مى كردند، به آنان اين دستور را داده بودند، وقتى سهم بُت ها كم مى شد، در واقع سهم خادمان بُت ها كم مى شد، آنان به مردم مى گفتند كه خدا هرگز نياز ندارد، امّا بُت ها نيازمند هستند، پس سهم خدا را برداريد و به سهم بُت ها اضافه كنيد.
با اين كار، كم كم، بُت ها در ذهن مردم، جلوه و حرمت بسيار زيادى پيدا كردند.
اصل بُت پرستى گناه بزرگى بود، امّا اين كار آن ها هم گناه ديگرى بود، اين خرافه را خادمان بُت ها رواج دادند تا مبادا منافع آنان كم شود، آنان براى رسيدن به پول و ثروت بيشتر، اين خرافات را رواج مى دادند.
خادمان بُت ها فقط به اين امر اكتفا نكردند، آن ها مردم را تشويق مى كردند تا فرزندان خود را براى بُت ها قربانى كنند، هدف آنان از اين كار اين بود كه اعتبار و ارزش بُت ها در ميان آن مردم نادان، زياد و زيادتر شود، كسى كه فرزند خود را براى يك بُت قربانى مى كند، ديگر چگونه مى تواند دست از پرستش آن بُت بردارد !
خادمان بُت ها با اين كار، حكومت و اقتدار خود را بر آن مردم بيچاره استوار مى كردند. آنان با سخنان خود، كارى مى كردند كه قربانى كردن فرزند براى آن مردم، كارى زيبا جلوه كند.
نتيجه اين خرافات اين بود كه مردم از دين آسمانى و حقيقى جدا شدند و گرفتار خرافاتى اين چنينى شدند.
اگر تو مى خواستى مى توانستى مانع كارهاى كفرآميز آنان بشوى، امّا سنّت و قانون تو اين است كه انسان ها را آزاد مى گذارى تا خودشان راه ايمان يا كفر را آزادانه انتخاب كنند.
پيامبر تو بارها با آنان سخن گفت و از آنان خواست تا از بُت پرستى و خرافات دست بردارند و دين اسلام را بپذيرند، امّا آنان سخن او را قبول نكردند و دوست داشتند در تاريكى آن خرافات بمانند، براى همين اكنون از پيامبر مى خواهى تا آنان را به خودشان واگذار كند تا با دروغ هايى كه مى بافند و خرافاتى كه اسيرش شده اند، سرگرم شوند.

* * *