وَإِذَا لَمْ تَأْتِهِمْ بِآَيَة قَالُوا لَوْلَا اجْتَبَيْتَهَا قُلْ إِنَّمَا أَتَّبِعُ مَا يُوحَى إِلَيَّ مِنْ رَبِّي هَذَا بَصَائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِقَوْم يُؤْمِنُونَ (203 ) وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآَنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (204 )
تو قرآن را به تدريج به پيامبر نازل مى كردى، گاه چند روز مى شد كه هيچ آيه جديدى بر او نازل نمى شد، كافران به پيامبر مى گفتند: "چرا خودت آيه براى ما نمى آورى؟".
آنان با اين سخن به پيامبر و قرآن، كنايه مى زدند و در واقع با اين سخن خود، حقانيّت قرآن را زير سؤال مى بردند.
از محمّد(صلى الله عليه وآله)خواستى تا اين گونه پاسخ آنان را بدهد: "اى مردم ! من فقط از آنچه از سوى خدا به من وحى مى شود، پيروى مى كنم، اين قرآن، راه روشنايى است كه از طرف خدا براى شما فرستاده شده و مايه هدايت و رحمت براى اهل ايمان است، هنگامى كه قرآن خوانده مى شود، به آن گوش فرا دهيد و سكوت كنيد باشد كه رحمت خدا بر شما نازل شود".

* * *

آيات سوره رو به پايان است، در ابتداى سوره براى من از قرآن سخن گفتى و تأكيد كردى كه قرآن، سخن توست و آن را بر قلب پيامبر نازل كردى، در پايان سوره هم ما را به پيروى از قرآن فرا خواندى و از ما خواستى هرگاه قرآن خوانده مى شود، به آن گوش كنيم.

* * *