وَمِنْ قَوْمِ مُوسَى أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ (159 )
سخن از قوم موسى(عليه السلام)بود كه چگونه قدر نعمت هاى تو را ندانستند، وقتى موسى(عليه السلام)به كوه طور رفت و چند روزى دير كرد، آنان گوساله پرست شدند و فريب فتنه گران را خوردند، گناه آنان، گناهى بس بزرگ بود، امّا تو خداى مهربان هستى و اين خطاى آنان را بخشيدى.
البتّه در ميان آنان كسانى بودند كه مردم را به حقّ دعوت مى كردند و به حقّ و عدالت رفتار مى نمودند، آنان در برابر گوساله پرستى تسليم نشدند و از آيين موسى(عليه السلام)حمايت كردند.
اين قانون توست، هر گاه جامعه اى دچار انحراف بشود، گروهى هستند كه چراغ هدايت را روشن نگاه دارند، اگر چه تعداد آن ها كم باشد، امّا همين باعث مى شود راه از چاه نشان داده شود، كسى كه بخواهد اهل هدايت باشد، مى تواند از راهنمايى آنان بهره ببرد.

* * *