وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَم مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ (42 ) فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَلَكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (43 ) فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْء حَتَّى إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ (44 ) فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (45 )
تو پيامبرانى را براى امّت هاى قبل فرستادى تا راه هدايت و رستگارى را براى آنان بيان كنند، امّا آنان نافرمانى كردند و دعوت پيامبران را اجابت نكردند، از اين رو تو آنان را به بلاها و سختى ها مبتلا ساختى تا شايد به درگاه تو رو آورند و دست از كفر بردارند و به پيامبران ايمان آورند.
آنان با ديدن آن بلاها و سختى ها، به درگاه تو رو نياوردند و زارى نكردند و از كفر خود توبه نكردند. اگر آنان به درگاه تو تضرّع مى كردند، توبه آنان را مى پذيرفتى و عذاب را از آنان دور مى كردى.
چرا آنان توبه نكردند؟ چرا به سوى تو بازنگشتند؟
زيرا آنان سنگدل شده بودند و شيطان كارهاى آنان را در نظرشان زيبا جلوه داده بود، آنان هر عمل زشتى كه انجام مى دادند، آن را خوب مى پنداشتند.
تو ديدى كه آنان راه شيطان را ادامه دادند و سخنان پيامبران خود را فراموش كردند، پس درهاى نعمت ها را به روى آنان گشودى، صحّت و تندرستى، ثروت و دارايى، قدرت و توانايى و مانند آن را به آنان عنايت كردى تا سرگرم خوشگذرانى شوند و وقتى غرق نعمت ها و خوشى ها شدند، آنان را به عذابى ناگهانى گرفتار ساختى و آن لحظه بود كه اميد آنان نااميد شد و هيچ راهى براى نجات نداشتند و همه نابود شدند.
و اين گونه ريشه آن گروه ستمگر بركنده شد و ستايش از آنِ توست كه تو پروردگار جهانيان هستى.

* * *

اين هشدارى براى همه است، اگر كسى گناه و معصيت تو را بكند و در مقابل ببيند كه تو به او نعمت بيشترى مى دهى و با معصيت بيشتر، نعمت بيشتر مى شود، بايد به هوش باشد، چه بسا اين مقدّمه عذاب ناگهانى است.[90]

* * *