وَلَا تُفْسِدُوا فِي الاَْرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا إِنَّ رَحْمَةَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الُْمحْسِنِينَ (56 )
تو از انسان مى خواهى تا روى زمين فساد و تبهكارى نكند، تو زمين را با فرستادن پيامبران و بيان احكام اصلاح نمودى و راه رشد و كمال را براى ما گفتى و از ما مى خواهى تا به دستورات تو عمل كنيم.
ما بايد تو را از سر بيم و اميد به يارى بخوانيم، بايد از عذاب روز قيامت بترسيم و به رحمت و مهربانى تو اميد داشته باشيم، آرى رحمت و مهربانى تو به كسانى كه كار نيك انجام مى دهند، نزديك است. ما با اعمال نيك مى توانيم رحمت تو را به سوى خود جذب كنيم.
من با دو بال "ترس و اميد" مى توانم به سوى سعادت پرواز كنم، هم بايد به رحمت تو اميدوار باشم و هم از گناهان خود بترسم.
من نبايد آن چنان از خطاهايم بترسم كه دچار يأس و نااميدى بشوم، همچنين نبايد آن چنان به رحمت تو اميدوار باشم كه خيال كنم هر خطايى بكنم تو آن را مى بخشى. بايد بين "ترس و اميد" باشم، از خطايم هراس به دل داشته باشم و به رحمت تو اميدوار باشم.

* * *