أُولَئِكَ الَّذِينَ آَتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ فَإِنْ يَكْفُرْ بِهَا هَؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ (89 )
در آيه قبل، از 17 پيامبر بزرگ خود ياد كردى، همه آنان را براى هدايت انسان ها فرستادى تا آنان پيام و سخن تو را ابلاغ كنند و بتوانند راه سعادت و خوشبختى را پيدا كنند.
ابراهيم(عليه السلام)را فريادگر توحيد قرار دادى و به او نسلى پربركت عنايت كردى.
با موسى(عليه السلام)سخن گفتى، به عيسى(عليه السلام)معجزات خاصّى عنايت كردى و جبرئيل را به كمك او فرستادى، به محمّد(صلى الله عليه وآله)امتياز خاتميّت دادى و دين او را كامل ترين و جامع ترينِ اديان قرار دادى.
عدّه اى پيامبرى پيامبران را نپذيرفتند و مى گفتند كه تو هرگز كسى را به عنوان پيامبر خود نفرستادى، آنان محمّد(صلى الله عليه وآله)را دروغگو مى شمارند و سخن او را سحر و جادو مى خوانند.
اكنون با محمّد چنين سخن مى گويى:
اى محمّد ! اگر اين مردم به دين من (كه همان راه پيامبران و راه قرآن است) ايمان نياورند، من قوم ديگرى را براى پاسدارى از دينِ خود مى گمارم. آنان به دين من ايمان مى آورند و به آن كفر نمىورزند.
آرى، تو هرگز نمى گذارى كه خط پيامبرى غريب بماند، تو مردمى را مى آورى كه به آن ايمان مى آورند و در راه آن جانبازى و فداكارى مى كنند و جان خويش را فداى ايمان به پيامبران تو مى كنند.

* * *