وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآَيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَة ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (54 ) وَكَذَلِكَ نُفَصِّلُ الاَْيَاتِ وَلِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ الُْمجْرِمِينَ (55 )
تو در قرآن از عذاب بُت پرستان و كافران و مُجرمان سخن گفتى، اين كه آنان در روز قيامت هيچ يار و ياورى نخواهند داشت و آتش دوزخ در انتظار آنان خواهد بود.
گروهى از گناهكارانى كه اين سخنان تو را شنيده بودند، به فكر فرو رفتند، آيا آنان هم گرفتار عذاب تو خواهند شد؟ آن ها به تو و پيامبر تو ايمان آورده بودند امّا گناهانى را انجام داده بودند.
سرانجام آن ها تصميم گرفتند تا نزد پيامبر بروند و از او درباره آينده خود سؤال كنند، به راستى آيا تو گناه آنان را مى بخشى؟ [93]
اكنون اين چنين با پيامبر خود سخن مى گويى:
اى محمّد ! وقتى كسانى كه به قرآن و آيات من ايمان دارند، نزد تو مى آيند، با مهربانى به آنان چنين بگو: "درود بر شما ! بدانيد كه پروردگار شما، مهربانى و لطف را بر خود واجب گرده است، هر كدام از شما از روى نادانى، گناهى بكند و پس از آن توبه كند و كارهاى نيك انجام دهد، خدا گناه او را مى بخشد زيرا او آمرزنده و مهربان است و خدا اين گونه سخن خود را بيان مى كند تا راه گناهكار از مُجرم جدا شود".

* * *

تو از پيامبر خود مى خواهى تا به گناهكارى كه از گناه خود پشيمان شده است، سلام كند و او را گرامى بدارد و به او مژده بخشش و مهربانى تو را بدهد.
تو گناهكار پشيمان را مى بخشى، اين وعده توست، تو حساب گناهكار را از مُجرم، جدا كرده اى.
به راستى چه فرقى ميان گناهكار و مُجرم وجود دارد؟
گناهكار كسى است كه خطايى انجام مى دهد، امّا اين كار را از روى عناد و دشمنى و لجاجت با تو انجام نمى دهد، او از روى نادانى و غفلت يا به سبب غلبه شهوت و غضب گناهى مى كند. وقتى او پشيمان بشود و از گناهش توبه كند، تو او را مى بخشى.
امّا مُجرم كسى است كه از روى عناد و دشمنى با تو به دستورات تو عمل نمى كند و راه خطا مى رود، هدف او چيزى جز لجاجت با تو نيست، تو مُجرم را به عذاب سخت گرفتار خواهى ساخت.[94]

* * *