وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الاَْرْضِ فَسَادًا وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ (64 ) وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتَابِ آَمَنُوا وَاتَّقَوْا لَكَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلاََدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ (65 ) وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالاِْنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لاََكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ (66 )
روزگارى يهوديان در اوج قدرت بودند و بر قسمت مهمّى از دنيا حكومت مى كردند، (زمان داوود(عليه السلام)و سليمان(عليه السلام)). نزديكِ زمان ظهور اسلام آنان در شام (سوريه) زندگى مى كردند، آن ها در كتاب آسمانى خود خوانده بودند كه آخرين پيامبر تو در سرزمين حجاز (عربستان) ظهور خواهد كرد. براى همين از شام به سرزمين حجاز مهاجرت كردند، آن ها مى خواستند اوّلين كسانى باشند كه به آن پيامبر ايمان مى آورند. آنان در آن سرزمين قدرت زيادى پيدا كردند.
سالها گذشت تا اينكه محمّد(صلى الله عليه وآله)را به پيامبرى مبعوث كردى و او به يثرب (مدينه) هجرت كرد; امّا نه تنها يهوديان به محمّد(صلى الله عليه وآله)ايمان نياوردند بلكه به او حسد هم ورزيدند و با او دشمنى كردند، آنان به قدرت خود اعتماد كرده بودند و خيال مى كردند كه مى توانند محمّد(صلى الله عليه وآله)را شكست بدهند، امّا آنان در همه جنگ ها شكست خوردند.[38]
آن ها وقتى ديدند كه قدرت آن ها از بين رفته است با خود چنين گفتند: "دست خدا با زنجير بسته شده است و براى همين نمى تواند به ما كمكى بكند".
آنان معتقد به نوعى جبر بودند، مى گفتند كه سرنوشت همه انسان ها در آغاز خلقت مشخّص شده است و حتّى خدا هم نمى تواند در اين سرنوشت تغيير ايجاد كند، آن ها به اين باور رسيده بودند كه از روز اوّل خلقت جهان، مقدّر شده است كه آنان شكست بخورند و قدرت خود را از دست بدهند و خدا هم هرگز نمى تواند اين سرنوشت را تغيير بدهد.
اكنون عقيده آنان را باطل اعلام مى كنى و به خاطر اين سخنى كه درباره قدرت تو گفتند، آنان را لعنت مى كنى. تو جهان را خلق نمودى و اگر بخواهى مى توانى سرنوشت انسان ها را تغيير دهى، امّا دستِ قدرت تو، همواره گشاده است و عطا و بخشش تو بسيار است، به هر كس كه بخواهى مى بخشى و سرنوشت انسان ها را به خاطر اعمال خوب و يا بد آنان تغيير مى دهى. تو جهان را آفريدى و هر لحظه به آن تسلّط كامل دارى، هرچه را بخواهى، تغيير مى دهى، قدرت تو بى پايان است.

* * *

تو قرآن را بر محمّد(صلى الله عليه وآله)نازل كردى و او آن را براى يهوديان خواند، آنان قرآن را شنيدند، امّا بر كفر و طغيان خود افزودند، براى همين تا روز قيامت بين يهوديان، كينه و دشمنى مى افكنى و آنان همواره با هم اختلاف خواهند داشت.
آنان براى نابودى اسلام تلاش زيادى نمودند، امّا تو آتش همه جنگ هاى آنان را خاموش كردى و پيامبرت را در مقابل آنان يارى كردى.
يهوديان روى زمين به دنبال فساد هستند و تو هرگز مفسدان را دوست نمى دارى و آنان از رحمت و مهربانى تو بى بهره اند.
اگر آنان به تو ايمان واقعى بياورند و پرهيزكار شوند، تو گناهان گذشته آنان را مى بخشى و نعمت هاى خود را بر آنان نازل مى كنى و آنان را در بهشت وارد مى كنى و در باغ هاى سبز و خرّم آن، جاى مى دهى.
اگر آنان به تورات و انجيل و قرآنى كه اكنون براى آنان نازل شده است، عمل كنند، از بركات آسمان و زمين بهره مند خواهند شد، آرى، گروهى از آنان معتدل و ميانه رو هستند، وقتى فهميدند كه حقّ با محمّد(صلى الله عليه وآله)است به او ايمان آوردند ولى بسيارى از آنان بدرفتارند و حقّ را انكار مى كنند.

* * *

در اينجا تو درس بزرگى به يهوديان مى دهى، آنان مى گفتند كه سرنوشت آنان تغيير نمى كند و حتّى تو هم نمى توانى كارى براى آنان انجام بدهى، امّا تو به آنان مى فهمانى كه اگر نعمت ها از آنان قطع شده است، به خاطر رفتار خود آنان است، اگر آنان كردار خود را تغيير بدهند و به دستورات تو عمل كنند، باز هم تو نعمت هاى خود را به آنان ارزانى خواهى داشت. آرى، تو سرنوشت انسان ها را با توجّه به اعمال خودِ آنان، رقم مى زنى.[39]