وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آَيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيث غَيْرِهِ وَإِمَّا يُنْسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (68 ) وَمَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْء وَلَكِنْ ذِكْرَى لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (69 )
كافران اينجا و آنجا مى نشستند و قرآن را مسخره مى كردند و درباره آن، ياوه گويى مى نمودند، آنان سخنان نامناسبى درباره قرآن مى گفتند تا به خيال خود، مردم را از شنيدن آيات قرآن باز دارند.
اكنون تو از مسلمانان مى خواهى كه اگر در مجلسى بودند و كافران مشغول بدگويى قرآن شدند، از آنان رو بگردانند و از گفتگو با آنان پرهيز كنند تا آنان به موضوع ديگرى مشغول شوند و اگر شيطان باعث شود كه اين دستور را فراموش كنند، همان لحظه كه يادشان آمد، جلسه را ترك كنند و با آن كافران هم سخن نشوند.
آرى، نشستن در مجلسى كه قرآن را مسخره مى كنند، گناه بزرگى است، البتّه اگر افراد باتقوا براى ارشاد و هدايت گمراهان با آنان همنشين شوند، گناهى بر آنان نيست، ولى بايد توجّه داشته باشند كه اين كار فقط براى هدايت آنان باشد نه چيز ديگرى، شايد گمراهان اين پندها را بشنوند و پرهيزكار شوند.[100]

* * *