قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ حَتَّى إِذَا جَاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قَالُوا يَا حَسْرَتَنَا عَلَى مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَى ظُهُورِهِمْ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ (31 )
كسانى كه روز قيامت و بهشت و جهنّم را انكار مى كنند، در ضرر و خسران هستند تا آن گاه كه ناگهان روز قيامت فرا برسد، آنان با خود مى گويند: "افسوس كه در دنيا كوتاهى كرديم ! افسوس كه به خدا و اين روز ايمان نياورديم ! افسوس كه باعث بدبختى خود شديم".
در آن روز، آنان بار سنگين گناهان خود را بر دوش مى كشند و چه بارى است اين بار سنگين !!
آنان سزاى كارهاى خود را مى بينند و آتش جهنّم در انتظار آنان است.

* * *

خسران يعنى چه؟
در دنياى تجارت، گاهى يك نفر معامله اى انجام مى دهد و هيچ سودى نمى كند، امّا اصل سرمايه او باقى است، در اينجا مى گوييم كه او ضرر كرده است، امّا گاهى يك نفر، نه تنها سود نمى كند، بلكه تمام سرمايه خود را از دست مى دهد، او "خسران" كرده است.
كسانى كه به دنيا مشغول شدند، اصل سرمايه خود را هم از دست دادند، آن ها خيال مى كنند كه وقتى پول و ثروت براى خود جمع مى كنند سود مى كنند، امّا وقتى مرگ سراغشان بيايد بايد همه دنياىِ خود را بگذارند و با دست خالى بروند.
آن ها ديگر سرمايه اى ندارند، وقت و عمر ارزشمند خود را صرف دنيا كردند و اكنون ديگر هيچ وقتى براى انجام كارهاى خوب ندارند. آن ها هيچ توشه اى كسب نكرده اند. آن ها خسران كرده اند.[83]

* * *