قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آَمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلُ وَأَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ (59 ) قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرّ مِنْ ذَلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولَئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ (60 ) وَإِذَا جَاءُوكُمْ قَالُوا آَمَنَّا وَقَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ (61 )وَتَرَى كَثِيرًا مِنْهُمْ يُسَارِعُونَ فِي الاِْثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (62 )لَوْلَا يَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَالاَْحْبَارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الاِْثْمَ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَصْنَعُونَ (63 )
گروهى از يهوديان نزد پيامبر آمدند و از او خواستند تا درباره دين اسلام با آنان سخن بگويد. پيامبر با آنان درباره اعتقاداتى كه يك مسلمان بايد داشته باشد، سخن گفت، اين كه مسلمان بايد به خداى يگانه ايمان داشته باشد و به پيامبران قبلى (از ابراهيم گرفته تا موسى و عيسى(عليهم السلام))ايمان داشته باشد و آنان را فرستاده خدا بداند.
وقتى اين يهوديان فهميدند كه پيامبر نام عيسى(عليه السلام)را با احترام مى برد و به پيامبرى او ايمان دارد، ناراحت شدند، زيرا يهوديان هرگز به عيسى(عليه السلام)ايمان نداشتند و نسبت هاى ناروا به عيسى(عليه السلام)و مادرش مريم مى دادند. آنان رو به پيامبر كردند و گفتند: "ما دين و آيينى را بدتر از دين و آيين تو سراغ نداريم".[37]
در اينجاست كه تو اين آيات را بر محمّد(صلى الله عليه وآله)نازل مى كنى.

* * *

آيا شما بر ما ايراد مى گيريد و ما را انكار مى كنيد؟ مگر ما چه كرده ايم جز اين كه به خداى يگانه و به قرآن و كتاب هاى آسمانى قبلى ايمان آورده ايم. علّت اين كار شما اين است كه بيشتر شما نافرمان و تبهكاريد، اگر شما نافرمان و تبهكار نبوديد، هرگز بر ايمان ما، عيب نمى گرفتيد.
آيا مى خواهيد شما را از كسانى كه به امر خدا به بدترين كيفر گرفتار شدند، خبر بدهم؟ چرا فراموش كرده ايد كه گروهى از شما، لعنت و غضب خدا را برانگيختند، از اين رو به صورت ميمون و خوك درآمدند، آنان به جاى اين كه خدا را بپرستند، طاغوت و بُت پرستيدند و گوساله پرست شدند، جايگاه آنان در روز قيامت در جهنّم از همه بدتر خواهد بود، آنان از راه راست منحرف شده اند، آنان از همه گمراه تر هستند.
به راستى چرا يهوديان به مسلمانان ايراد مى گرفتند؟ اين كار آنان از غرور و خودبرتربينى آنان سرچشمه مى گرفت، اكنون تو گذشته آنان را يادآورى مى كنى.

* * *

گروهى از آنان وقتى نزد مسلمانان مى آيند، مى گويند ما به دين شما گرويده ايم، امّا آنان دروغ مى گويند، آنان كفر خود را در قلب هاى خود پنهان كرده اند و تو از راز دل آنان باخبر هستى و مى دانى كه آنان هرگز ايمان نياورده اند.
بسيارى از آنان در گناه و تجاوز به حقوق ديگران و خوردن مال حرام و رشوه بر يكديگر سبقت مى گيرند، چقدر كارهاى آنان زشت و ناپسند است !
چرا دانشمندان و علماى يهود، آن ها را از سخنان ناشايسته و خوردن مال حرام، نهى نمى كنند؟ به راستى كه اين سكوت و عدم اعتراض دانشمندان، بسيار ناپسند است. دانشمندان وظيفه دارند مردم را از گناه بازدارند، اگر آنان وظيفه خود را انجام ندهند، در خور سرزنش بيشترى هستند.

* * *

اين سخن تو فقط درباره دانشمندان يهود نيست، اين سخن تو براى همه زمان ها و مكان ها مى باشد و هشدار به همه دانشمندان است. كسى كه از نعمت علم و آگاهى بهره مند شده است، بايد به وظيفه خود عمل كند. هيچ دانشمندى حقّ ندارد از زير بار مسئوليّت اجتماعى خود، شانه خالى كند.
آرى، نهى از زشتى ها و پليدى ها، در درجه اوّل، وظيفه دانشمندان است، سكوت آنان، زمينه فساد و گناه بيشتر مى شود، آنان وظيفه دارند مردم را از گناه و زشتى ها منع كنند.

* * *