وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقّ إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ (116 ) مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ وَكُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا مَا دُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنْتَ أَنْتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ وَأَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْء شَهِيدٌ (117 ) إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ وَإِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (118 )
بعد از عيسى(عليه السلام)، گروه زيادى از مسيحيان دچار گمراهى شدند و عيسى(عليه السلام)را به عنوان خدا پرستش كردند، گروهى ديگر از آنان، مريم را پرستش كردند. آنان دست از توحيد و يكتاپرستى برداشتند و به چندخدايى رو آوردند.
تو در روز قيامت به عيسى(عليه السلام)چنين مى گويى: اى عيسى ! آيا تو به مردم گفتى كه به جاى پرستش من، تو و مادرت را بپرستند؟
آن روز عيسى(عليه السلام)در پاسخ مى گويد:
بارخدايا ! من هرگز حقّ ندارم آنچه را شايسته من نيست، بگويم، اگر چنين سخنى گفته باشم، تو مى دانى، تو از آنچه درون من مى گذرد، آگاهى و من از راز تو آگاه نيستم، تو خود از تمام اسرار پنهان باخبرى.
من چيزى جز آنچه مرا به آن مأمور كرده بودى، به آنان نگفتم، به آنان گفتم: خدايى را بپرستيد كه پروردگار من و پروردگار شماست، من تا آن زمان كه در ميان مردم بودم، مراقب و گواه آنان بودم و هنگامى كه مرا از ميان آنان برگرفتى، تو خود مراقب اعمال آن ها بودى و تو بر همه چيز ناظر و گواهى.
اكنون اگر آنان را به خاطر كفرشان عذاب كنى، آنان بندگان تو هستند و چون غير تو را پرستيده اند، سزاوار عذاب هستند و هرگز نمى توانند از مجازات تو فرار كنند، اگر آنان را ببخشى، تو توانا و فرزانه اى، تو بر هر كارى كه بخواهى توانايى و در هرچه انجام دهى، درستكارى".

* * *