سَيَقُولُ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكْنَا وَلَا آَبَاؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِنْ شَيْء كَذَلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ حَتَّى ذَاقُوا بَأْسَنَا قُلْ هَلْ عِنْدَكُمْ مِنْ عِلْم فَتُخْرِجُوهُ لَنَا إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ أَنْتُمْ إِلَّا تَخْرُصُونَ (148 ) قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ فَلَوْ شَاءَ لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ (149 )
اى محمّد ! بُت پرستان به تو چنين خواهند گفت: "ما مجبور به شرك و بت پرستى هستيم، اگر خدا مى خواست ما و پدرانمان، هرگز بت پرست نمى شديم و غذاى حلالى را حرام نمى كرديم، اگر واقعاً بُت پرستى بد بود، خدا مانع ما مى شد و نمى گذاشت ما بت پرست بشويم".
اى محمّد ! تو آنان را به سوى ايمان دعوت كردى و از آنان خواستى تا از خرافاتى كه براى خود ساخته اند، دست بردارند، امّا آنان تو را دروغگو خواندند، قبل از تو هم، گروه زيادى پيامبران مرا دروغگو شمردند و سرانجام گرفتار عذاب و كيفر من شدند.
اى محمّد ! آنان ادّعا مى كنند كه مجبور به بُت پرستى هستند، اكنون از آنان بخواه تا اگر براى اين سخن خود، دليل از روى علم دارند، آن را بيان كنند.
امّا آنان فقط از گمان خود پيروى مى كنند و جز دروغ چيزى نمى گويند.

* * *

آنان گفتند كه ما مجبور هستيم بت پرست باشيم امّا براى سخن خود، دليلى نياوردند، دليل كامل و روشن از آنِ من است.
من اين گونه اراده كرده ام كه انسان در انتخاب خوبى و بدى آزاد باشد تا زمينه امتحان او فراهم باشد، اين كه من جلوى بُت پرستى آنان را نگرفته ام، دليل بر اين نيست كه از بُت پرستى آنان خشنود هستم، من به آنان فرصت مى دهم تا امتحان شوند.
اگر قرار بود كه من، انسان ها را مجبور به كارى كنم و حقّ انتخاب را از آنان بگيرم، آيا انسان را به گمراهى و بُت پرستى مجبور مى كردم؟ اين كار در شأن من نيست، آخر چگونه ممكن است كه من بُت پرستى و گمراهى را دوست داشته باشم؟ اين چه سخنى است كه آنان مى گويند، چرا فكر نمى كنند؟ اگر قرار بود من انسان را مجبور كنم، او را مجبور به ايمان و يكتاپرستى مى كردم.
حكمت من در اين است كه انسان، آزاد باشد و راهش را خودش انتخاب كند، اين چيزى است كه به انسان، ارزش مى دهد.

* * *