وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ لِكُلّ جَعَلْنَا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَكِنْ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آَتَاكُمْ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (48 ) وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ (49 ) أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْمًا لِقَوْم يُوقِنُونَ (50 )
يهوديان طايفه نضير، سال هاى سال ادّعا مى كردند كه به تو و تورات ايمان دارند، امّا وقتى پيامبر در ميان آنان بر اساس سخن تو داورى نمود، آن را نپذيرفتند، سپس تو با پيامبرت چنين سخن مى گفتى:
اى محمّد ! ما اين قرآن را به راستى و درستى بر تو نازل كرديم، اين قرآن كتاب هاى آسمانى پيش از خود را تصديق مى كند و بر حقيقت آن كتاب ها، گواهى مى دهد.
اى محمّد ! بر اساس حكمى كه بر تو نازل كرده ام، ميان يهوديان و مسيحيان داورى كن و با خواسته هاى آنان كه بر خلاف سخن من است، موافقت نكن !
من براى هر گروه از انسان ها، آيين و شريعت روشنى قرار دادم و اگر مى خواستم همه مردم را امّت يگانه قرار مى دادم. من در هر زمانى، دين و آيين خاصّى را براى مردم قرار دادم و آنان را اين گونه امتحان مى كنم، در انجام كارهاى نيك از يكديگر پيشى بگيريد و بدانيد كه بازگشت همه شما به سوى من است و من در آن روز، شما را از آنچه باعثِ اختلاف شما بوده است، آگاه خواهم ساخت.
اى محمّد ! در ميان آنان بر اساس آنچه من بر تو نازل كرده ام، داورى كن، هرگز از خواسته هاى آنان پيروى نكن، مبادا تو را فريب دهند و از بعضى احكامى كه بر تو نازل كرده ام، تو را منحرف سازند.
اگر آنان حكم و داورى تو را نپذيرفتند، نگران نباش، من مى خواهم با اين كارشان، سزاى بعضى از گناهانشان را در اين دنيا بدهم، آنان در روز قيامت، سزاى همه گناهان خود را خواهند ديد.
اگر آنان حقّ را قبول نكردند، اندوهناك نباش و بدان كه بيشتر مردم، حقّ را قبول نمى كنند و تبهكار مى شوند.
به راستى آنان به دنبال چه هستند؟ آيا از حكم و قانون من رو برمى گردانند و از تو مى خواهند بر اساس روزگار جاهليّت، ميان آنان داورى كنى؟ چه حكمى از حكم من براى اهل ايمان بهتر است؟ كدام قانون بهتر از قانون من است؟

* * *

منظور از روزگار جاهليّت چيست؟
هر وقت انسان ها از دانش و دين جدا شوند، روزگار جاهليّت فرا رسيده است، اگر بشر، قانون تو را كنار بنهد و بر اساس هوس ها، ترس ها و طمع ها قانونى وضع كند، قانون او، قانون جاهليّت است. انسان هرگز نمى تواند با قوانينى كه اين گونه وضع مى كند به رستگارى برسد، بهترين قانون، قانون توست زيرا تو از همه اسرار جهان و اسرار انسان آگاهى دارى و از حال و آينده انسان باخبر هستى، به دنبال نفعى براى خودت نيستى، از هر خطا و لغزشى به دور مى باشى، از هيچ قدرتى نمى هراسى، خيرخواه همه بندگان خود مى باشى.

* * *

من بايد در اين سخنان تو فكر كنم، زندگى من بايد بر اساس قرآن باشد، نمى شود كه خود را مسلمان بدانم، امّا حكم قرآن را قبول نداشته باشم ! وقتى من مؤمن واقعى هستم كه به همه آنچه تو در قرآن بر پيامبرت نازل كرده اى، اعتقاد قلبى داشته باشم و فقط آن را مايه نجات و رستگارى خود بدانم.
خيلى ها را ديده ام كه نماز مى خوانند و روزه هم مى گيرند، امّا شيوه زندگى آنان بر خلاف قرآن است، آنان تصوّر مى كنند كه زمان قوانين قرآنى گذشته است، آنان زندگى خود را بر اساس قوانينى كه مخالف قرآن است، تنظيم مى كنند، آنان در واقع، به دنبال قانون جاهليّت هستند.
در اين آيات، تو براى من ماجراى يهوديان طايفه نضير را بيان كردى تا من درس بزرگى از اين ماجرا بگيرم، اين ماجرا، فقط ماجراى تاريخى نبود، بلكه تو پيام مهم خود را براى بشر در اين آيات بيان كردى، اگر مسلمانان از قوانين قرآن سرپيچى كنند، به ذلّت و خوارى مبتلا خواهند شد، همانگونه كه يهوديان به ذلّت و خوارى گرفتار شدند، افسوس كه مسلمانان به اسم، مسلمان هستند امّا به حكم قرآن كمتر باور دارند، هر وقت آنان به قرآن تو با تمام وجود بازگردند، روزگار عزّت آنان فرا خواهد رسيد.

* * *