وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَتْهُمْ آَيَةٌ لَيُؤْمِنُنَّ بِهَا قُلْ إِنَّمَا الاَْيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَمَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءَتْ لَا يُؤْمِنُونَ (109 ) وَنُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَأَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّة وَنَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (110 ) وَلَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةَ وَكَلَّمَهُمُ الْمَوْتَى وَحَشَرْنَا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْء قُبُلًا مَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ (111 )
گروهى از بُت پرستان نزد پيامبر آمدند و چنين گفتند:
ــ تو مى گويى كه من پيامبر خدا هستم و نيز مى گويى كه پيامبران قبلى، معجزات زيادى داشته اند، پس تو هم مثل آن معجزات را بياور تا ما به تو ايمان بياوريم، مثلاً اين كوه را طلا كن يا مردگان را زنده كن.
ــ اگر من اين كار را بكنم، ايمان مى آوريد؟
ــ آرى، ما قطعاً ايمان مى آوريم.
پيامبر دست به سوى آسمان برد تا دعا كند و از تو بخواهد تا خواسته هاى آن ها را برآورده كنى، در اين لحظه تو جبرئيل را فرستادى تا اين پيام مهم را به پيامبر برساند:
اى محمّد ! اگر تو دعا كنى، من دعاى تو را مستجاب مى كنم، با اين كار، بر آنان اتمام حجّت مى شود و اگر آنان ايمان نياورند، همه به سختى كيفر مى بينند و عذاب بر آنان نازل مى شود. امّا اگر آنان را مدّتى به حال خود گذارى، برخى از آنان توبه مى كنند و راه حقّ را در پيش مى گيرند.

* * *

وقتى پيامبر اين سخن را شنيد، دست از دعا برداشت و تو اين دو آيه را نازل كردى:
بُت پرستان سوگند ياد كردند كه اگر معجزه اى بر آنان نازل شود، حتماً ايمان بياورند. به آنان بگو كه نازل شدن معجزه، فقط در دست خداست و در اختيار من نيست.
اى مسلمانان ! شما سخن بُت پرستان را شنيديد و فكر كرديد كه آنان راست مى گويند، بدانيد كه اگر معجزه اى هم نازل شود، آنان باز ايمان نمى آورند.

* * *

كسى كه از فرمان عقل خود پيروى مى كند، سعادتمند مى شود و به نور ايمان هدايت مى شود، امّا كسى كه از شهوت و هوس هاى خود اطاعت مى كند، روز به روز، قلب او سياه تر و تاريك تر مى شود، او شيفته شهوت و خواسته هاى خودش مى شود و ديگر نمى تواند به پيامبر و قرآن تو ايمان بياورد.
اين بُت پرستان اگر همه معجزات را هم به چشم ببينند، ايمان نخواهند آورد، همانگونه كه روز اوّل، ايمان نياوردند، دل ها و ديدگان آنان دگرگون شده است. تو آنان را به حال خود رها مى كنى تا در طغيان و سركشى خود سرگردان شوند.
اگر تو فرشتگان را به سوى آنان بفرستى و مردگان را زنده كنى تا با آنان سخن بگويند و هر آنچه را كه درخواست كرده اند برايشان فراهم سازى، باز آنان ايمان نمى آورند.
اگر بخواهى و اراده كنى، قدرت دارى كه آنان را مجبور به ايمان آوردن كنى، امّا تو انسان را آزاد آفريده اى و به او اختيار داده اى تا راه خود را انتخاب كند، ايمانى كه از روى اجبار باشد، ارزشى ندارد.
تو خبر دارى كه بعضى از مسلمانان وقتى سخن بُت پرستان را شنيدند، آرزو كردند كه كاش پيامبر تو دعا كند و آن معجزات از آسمان نازل شود، بيشتر آن مسلمانان نمى دانند كه اين بُت پرستان با ديدن آن معجزات باز ايمان نمى آورند.

* * *