إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالاَْحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتَابِ اللَّهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآَيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ (44 )
فرستاده طايفه نضير همراه با يكى از مسلمانانِ منافق، نزد پيامبر آمدند، آن ها موضوع را با پيامبر در ميان گذاشتند و گفتند: يكى از افراد طايفه ما به دست طايفه قُريظه كشته شده است، ما با آنان پيمان بسته ايم كه اگر يك نفر از طايفه ما به دست آنان كشته شود، آنان بايد هم قاتل را به ما بدهند تا او را قصاص كنيم و هم خون بهاى مقتول را به ما بدهند، امّا اگر ما يكى از آنان را بكشيم، آنان فقط بايد نصف خون بها را بگيرند و قاتل را قصاص نكنند. نظر شما در اين موضوع چيست؟
پيامبر لحظاتى سكوت كرد و سپس چنين گفت: "هر كس مسلمان باشد و كشته شود، خون بهاى او با بقيّه مسلمانان يكسان است. خون بهاى هيچ قبيله اى با قبيله ديگرى، فرقى ندارد".
اين سخن پيامبر براى آنان خوشايند نبود، براى همين آن را نپذيرفتند. پيامبر همان حكم تورات را تأييد كرد، امّا آنان در واقع حكم تورات را قبول نداشتند.
تو تورات را نازل كردى كه در آن هدايت و روشنايى بود، پيامبرانى كه از فرمان تو اطاعت مى كردند، به وسيله تورات، بين مردم داورى مى كردند، علما و دانشمندان نيز با استفاده از اين كتاب داورى مى نمودند، تورات به آنان سپرده شده بود و آنان بر تورات شاهد و گواه بودند.
در اجراى حكم تو نبايد از ديگران ترسيد، فقط بايد از تو پروا كرد. عدّه اى براى به دست آوردن بهاى ناچيز دنيا، حكم تورات را تغيير دادند، آنان بر اساس حكم تو داورى نكردند و كافر شدند.
آرى، طايفه نضير مى خواستند قاتل را قصاص كنند و خون بها هم دريافت كنند، اين بر خلاف حكم تورات است، آنان اين را مى دانستند، امّا براى به دست آوردن ثروت بيشتر، بر خلاف حكم تو سخن گفتند.

* * *