إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالاِْنْجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الاَْكْمَهَ وَالاَْبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنْكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (110 )
عيسى(عليه السلام)يكى از پيامبران بزرگ توست، تو بارها با او سخن گفتى، در اينجا از من مى خواهى تا اين سخن را بشنوم.
تو با عيسى(عليه السلام)چنين سخن گفتى:
اى عيسى ! به ياد بياور من به تو و مادرت مريم، چقدر نعمت دادم، تو را با روح القدس (جبرئيل) يارى كردم.
تو را توانا كردم كه در گهواره با مردم سخن گفتى همانطور كه در بزرگسالى با آنان سخن گفتى.
به تو كتاب و حكمت و تورات و انجيل آموختم، تو از گِل، چيزى شبيه به پرنده ساختى و در آن دميدى و به اذن من، پرنده اى شد و پرواز كرد.
تو كورِ مادرزاد و مبتلايان به بيمارى جذام را به اذن من شفا دادى و مردگان را به اذن من، زنده كردى.
زمانى كه بنى اسرائيل براى آسيب رساندن به تو اقدام كردند، من تو را از دست آنان نجات دادم، وقتى كه بنى اسرائيل آن همه معجزات تو را ديدند، به آن كفر ورزيدند و گفتند: اين ها، جز جادويى آشكار نيست.

* * *

اين سخنان تو با عيسى(عليه السلام)است، تو از او خواستى نعمت هايى را كه به او داده اى يادآورى كند و شكر آن را به جا آورد.
من هم بايد همواره به ياد نعمت هاى تو باشم و بنده سپاسگزار تو باشم. وقتى من نعمت هاى تو را به ياد مى آورم، به خود پيام مى دهم كه تو چقدر در حقّ من مهربانى كرده اى و همين باعث مى شود كه تو را از صميم قلب دوست داشته باشم. به راستى در اين دنيا، چه چيز قيمتى تر از دوستى با توست؟ با يادآورى نعمت ها، محبّت به تو در قلب من جوانه مى زند.

* * *