إِنَّ الَّذِينَ عِنْدَ رَبِّكَ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيُسَبِّحُونَهُ وَلَهُ يَسْجُدُونَ (206 )
فرشتگان و دوستان نزديك تو، همواره به ياد تو هستند، آنان از بندگى تو تكبّر نمىورزند و همواره تو را تسبيح مى گويند. آنان تو را از همه عيب ها و نقص ها، پاك مى دانند و در پيشگاه تو به سجده مى افتند.
من هم بايد چنين باشم، تو را خدايى بدانم كه از همه عيب ها، پاك هستى، من بايد "سبحان الله" بگويم: پاك و منزّه است خداى من !
آرى، تو خداى يكتا هستى و هيچ همتايى ندارى، تو هيچ كدام از ويژگى ها و صفات مخلوقات خود را ندارى. من نبايد تو را به چيزى تشبيه كنيم و همه صفات و ويژگى هايى كه در بين مخلوقات مى بينم بايد از تو نفى كنم.
تو خداى منى، به هيچ كس ظلم نمى كنى. جاهل نيستى، ناتوان نيستى، هرگز از بين نمى روى. با گفتن "سبحان الله"، تو را از تمام عيب ها و نقص ها دور مى دانم و در برابر عظمت تو سجده مى كنم و فقط تو را مى پرستم.[168]