يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْض وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (51 ) فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَى أَنْ تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ فَعَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْر مِنْ عِنْدِهِ فَيُصْبِحُوا عَلَى مَا أَسَرُّوا فِي أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ (52 ) وَيَقُولُ الَّذِينَ آَمَنُوا أَهَؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ إِنَّهُمْ لَمَعَكُمْ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَأَصْبَحُوا خَاسِرِينَ (53 )
از مسلمانان مى خواهى تا يهوديان و مسيحيان را دوست خود قرار ندهند، زيرا آنان در برابر مسلمانان، همديگر را پشتيبانى مى كنند، هر كس آنان را به دوستى بگيرد، از آنان خواهد بود و در روز قيامت با آنان برانگيخته خواهد شد. تو كسانى كه به خود ستم مى كنند و كافران را دوست خود مى گيرند به بهشت خود، راهنمايى نمى كنى.
مسلمان بايد از دشمنان تو بيزار باشد و با آنان هم پيمان و دوست نشود. البتّه منظور تو اين نيست كه همه روابط تجارى و اجتماعى مسلمانان با كافران قطع شود، بلكه تو مى خواهى كه ما با آنان به گونه اى رابطه برقرار نكنيم كه باعث خيانت و ظلم به جامعه اسلامى بشود.
كسانى كه دلهاى آن ها ناسالم است و مبتلا به مرض نفاق مى باشند، براى دوستى با يهوديان و مسيحيان مى شتابند، آنان مى گويند: "مى ترسيم حادثه ناگوارى به ما برسد و ما نياز به آنان داشته باشيم، ما بايد با آنان دوست باشيم تا در سختى ها ياريمان كنند". آنان به يارى يهوديان و مسيحيان دل خوش كرده اند و نمى دانند چه بسا تو پيروزى را نصيب مسلمانان كنى و اتّفاق ديگرى به نفع مسلمانان پيش آورى و در آن روز، همه كسانى كه با يهوديان و مسيحيان مخفيانه دوست و هم پيمان شده اند، پشيمان خواهند شد.
گروهى از مسلمانان به سوى كافران مى روند و با آنان هم پيمان مى شوند، آن وقت است كه همه مى فهمند اهل نفاق و دورويى هستند، آنان قبلاً مى گفتند كه ما با مسلمانان هستيم، امّا پيمان خود با مسلمانان را فراموش مى كنند و به كفر پناه مى برند، آنان با اين كار خود، همه كارهاى نيك خود را تباه و نابود مى كنند و از زيانكاران مى شوند.

* * *

درباره ارتباط با كافران، در جامعه اسلامى همواره دو نظر وجود داشته است:
1 - در دوستى با كافران بايد مراقب بود و نبايد زمام كار جامعه را به دست آنان سپرد و هرگز نبايد به كمك ها و دوستى هاى آنان اطمينان كرد.
2 - هر شخص و ملّتى تكيه گاهى مى خواهد و مصلحت در اين است كه مسلمانان بايد با كافران هم پيمان شوند، زيرا اين دوستى در گرفتارى ها منفعت زيادى دارد.
تو نظر دوم را رد مى كنى و به مسلمانان هشدار مى دهى كه هرگز به يارى و كمك كافران دل خوش نكنند.
وقتى من تاريخ را مى خوانم مى بينم كه بسيارى از بدبختى هاى مسلمانان از اين نكته سرچشمه مى گيرد كه مسلمانان با بيگانگان دوست شدند و به يارى آنان دل بستند، ولى ديرى نپاييد كه بيگانگان راه خود را جدا كردند و درست در زمانى كه مسلمانان به آن ها نياز داشتند، آن ها را تنها رها كردند و ضربه هاى محكمى بر مسلمانان زدند.

* * *