إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ (152 ) وَالَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِهَا وَآَمَنُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (153 ) وَلَمَّا سَكَتَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الاَْلْوَاحَ وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًى وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ (154 )
گوساله پرستى، گناه كوچكى نبود كه به اين آسانى بخشيده شود و با يك "استغفر الله" همه چيز پايان يابد، مردمى كه معجزات زيادى را به چشم ديده بودند و تو آنان را از دست فرعون نجات داده بودى، چرا اين گونه دچار انحراف شدند؟ تو موسى(عليه السلام)را فرستادى تا آنان را به سرزمين فلسطين ببرد و به آرزويشان برساند، امّا آنان در مدّتى كوتاه، گوساله پرست شدند؟
چنين مردمى بايد طعم ذلّت در اين دنيا را بچشند و خشم تو را به چشم ببينند تا ديگر به اين سادگى و آسانى به فكر چنين گناه بزرگى نيفتند.
تو آن مردم را بخشيدى و چون توبه كردند در روز قيامت آنان را عذاب نخواهى كرد، امّا در اين دنيا بايد نتيجه گناه خود را ببينند. اين دستور تو بود كه آنان بايد خودشان را بكشند، آنان يكديگر را در اين انحراف يارى كردند، پس بايد به دست يكديگر كشته شوند.
وقتى آنان كشتن يكديگر را آغاز كردند و در اين آزمايش صداقت خود را نشان دادند، تو به موسى(عليه السلام)وحى كردى كه دست از اين كار بردارند كه توبه آنان پذيرفته شد.[148]
آرى، تو كسانى را كه واقعاً از گناهان خود توبه مى كنند و به تو و پيامبرت ايمان مى آورند، مى بخشى كه تو خداى بخشنده و مهربان هستى.

* * *

وقتى كه خشم موسى(عليه السلام)فرو نشست، لوح هاى تورات را از روى زمين برداشت، بر روى آن لوح ها مطالبى نوشته شده بود كه براى بندگان خداترس و پرهيزكار، سرشار از هدايت و رحمت بود.
بعد از آن بود كه موسى(عليه السلام)، گوساله سامرى را در آتش سوزاند و خاكستر آن را به دريا ريخت.[149]

* * *