إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُونَ (201 ) وَإِخْوَانُهُمْ يَمُدُّونَهُمْ فِي الْغَيِّ ثُمَّ لَا يُقْصِرُونَ (202 )
پرهيزكاران كسانى هستند كه وقتى شيطان آنان را به گناهى تشويق مى كند، تو را به ياد مى آورند و از انجام گناه دست مى كشند.
آرى، ياد تو، سبب مى شود كه آنان مكر شيطان را به خاطر آورند و نسبت به آن بينا شوند و از خطا در امان بمانند.
شيطان دشمن قسم خورده اى است كه مى خواهد انسان ها را به تباهى بكشد، او در دل آن ها وسوسه مى كند و آنان را مشتاق گناه مى كند، تنها چيزى كه مى تواند وسوسه شيطان را از بين ببرد، ياد توست.
اين حكايت كسانى بود كه به تو ايمان دارند، امّا كسانى كه پيرو شيطان هستند، به دست او به گمراهى بيشترى مى افتند.
شيطان و ياران او براى گمراهى كافران كوتاهى نمى كنند و هميشه آنان را وسوسه مى كنند و آنان را در گمراهى پيش مى برند و در سراشيبى سقوط و هلاكت قرار مى دهند.

* * *