وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آَيَة مِنْ آَيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (4 ) فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (5 ) أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْن مَكَّنَّاهُمْ فِي الاَْرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّنْ لَكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِمْ مِدْرَارًا وَجَعَلْنَا الاَْنْهَارَ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آَخَرِينَ (6 )
هر نشانه و معجزه اى براى هدايت كافران فرستادى، آنان از آن روى گردان شدند، آنان حقّ را شناختند ولى انكارش كردند و آن را مسخره كردند، به زودى آنان از نتيجه اين كار خود باخبر خواهند شد، آرى، عذاب آنان بسيار نزديك است و آن روز، آنان عذاب را خواهند چشيد.
اكنون با كافران چنين سخن مى گويى: چرا نگاه نمى كنيد كه قبل از شما، كافران زيادى را نابود كردم؟ من به آنان نعمت هايى داده بودم كه به شما نداده ام، از آسمان، باران هاى پى در پى براى آنان فرستادم، نهرهاى پر از آب از زير درختان آنان جارى ساختم، امّا وقتى نافرمانى كردند، آنان را هلاك ساختم و به جاى آنان، گروه هاى ديگرى را پديدار ساختم.

* * *

در اين سخنان دقّت مى كنم، اكنون مى فهمم كه اوّلين شرط هدايت، اين است كه انسان جستجوگر باشد و به سخن حقّ توجّه كند. انسانى كه از روى لجاجت، از شنيدن سخن حق، رو برمى تابد و به هيچ دليل و نشانه اى توجّه ندارد، هرگز هدايت نخواهد شد و در كفر خود باقى خواهد ماند.
آرى، كسانى كه قرآن را انكار مى كنند و راه كفر را برمى گزينند، سه مرحله را پشت سر مى گذارند:
1 - روى گردانى از شنيدن قرآن.
2 - دروغ شمردن قرآن.
3 - مسخره كردن قرآن.
كسى كه اين سه مرحله را پشت سر مى گذارد، در روز قيامت به عذاب گرفتار خواهد شد، مگر آن كه توبه كند و به سوى تو بازگردد كه تو خداى بخشنده و مهربانى !
بيشتر انسان ها وقتى به ثروت و رفاه مى رسند، به جاى اين كه به تو نزديك شوند و شكر نعمت هاى تو را به جا آورند، از تو دور مى شوند و به گناه و معصيت رو مى آورند.
اين نشانه كم ظرفيّتى آن ها است، اگر ثروت با ايمان به تو و صدقه و كمك به ديگران همراه نباشد، فساد و طغيان را به دنبال دارد. تو در اينجا هشدار مى دهى تا همه ما به عاقبت گذشتگان فكر كنيم و درس بگيريم.

* * *