قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلَّا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ مِنْ إِمْلَاق نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ وَلَا تَقْرَبُوا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (151 )وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَأَوْفُوا الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَبِعَهْدِ اللَّهِ أَوْفُوا ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (152 ) وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيًما فَاتَّبِعُوهُ وَلَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (153 )
چند نفر از بزرگان مكّه با هم سخن مى گويند:
ــ ايّام حجّ نزديك است و اين بهترين فرصت براى محمّد است و بزرگ ترين تهديد براى ما ! ما بايد فكرى بكنيم.
ــ محمّد براى مردم قرآن مى خواند. نمى دانم چرا همه با شنيدن قرآن شيفته آن مى شوند.
ــ راست مى گويى. خود ما هم در تاريكى شب، نزديك خانه محمّد مى رويم و قرآن گوش مى دهيم.
ــ مگر قرار نبود اين راز را هرگز بر زبان نياورى؟ اگر مردم بفهمند كه ما شب ها قرآن گوش مى كنيم، ديگر آبرويى براى ما نمى ماند.
ــ حال چه كنيم؟
ــ اگر ما كارى كنيم كه مردم سخن محمّد را نشنوند، مشكلى نخواهيم داشت. بهترين سياست اين است كه مردم را در بى خبرى بگذاريم.
ــ آرى، مردم فقط بايد آن چيزى را بشنوند كه ما مى خواهيم.
ــ بايد پنبه هاى زيادى خريدارى كنيم.
ــ پنبه براى چه؟
ــ ما پنبه هاى تميز و درجه يك خريدارى مى كنيم و كنار كعبه مى ايستيم و وقتى مردم مى خواهند طواف بكنند به آن ها اين پنبه ها را مى دهيم تا در گوش هاى خودشان بگذارند. آن وقت ديگر آن ها صداى محمّد را نمى شنوند.
آن ها فكر مى كنند كه با اين كار مى توانند حقيقت را پنهان نمايند. آيا مى توان حقيقت را مخفى نمود؟

* * *

چند نفر كنار كعبه ايستاده اند و پنبه هاى سفيدى در دست دارند و مى گويند:
اى مردم !
به هوش باشيد ! در شهر ما، ديوانه اى پيدا شده است كه فكر مى كند فرشتگان بر او نازل مى شوند !
حواس خودتان را جمع كنيد ! شما نبايد به سخنان او گوش كنيد ! اين پنبه ها را بگيريد و در گوش خود قرار دهيد.
آگاه باشيد، سخن او شما را سِحر مى كند، مواظب جوانان خود باشيد، مبادا سخنان اين ياوه گو را بشنوند !
اگر به سخنان محمّد گوش كنيد به دين پدران خود كافر خواهيد شد و دخترانِ خدا بر شما غضب خواهند كرد. بترسيد از روزى كه گرفتار خشم بت ها بشويد.

* * *

او از يثرب به اين شهر آمده است تا طواف كعبه انجام بدهد، مثل بقيّه مردم قدرى پنبه مى گيرد و در گوش خود مى گذارد و مشغول طواف مى شود.
دور دوم طواف اوست، او به فكر فرو مى رود، با خود مى گويد: چرا به حرف رهبران مكّه گوش كردم و پنبه در گوش خود قرار دادم؟ چرا سخن محمّد را نشنيدم؟ چرا بايد هرچه را كه اين مردم مى گويند، قبول كنم؟ من فريب خورده ام. آن ها با اين كار خود، آزادى مرا به يغما برده اند.
او تصميم مى گيرد تا نزد محمّد(صلى الله عليه وآله)برود و سخن او را بشنود، براى همين، پنبه ها را از گوش خود بيرون آورده است و به محمّد(صلى الله عليه وآله)چنين مى گويد: تو ما را به چه چيزى دعوت مى كنى؟
اينجاست كه محمّد(صلى الله عليه وآله)اين سه آيه را براى او مى خواند. در اين سه آيه، تو ده دستور را بيان كرده اى، اين ده دستور، اساس و پايه اسلام مى باشند. اين ده دستور تو چنين است:
1 - براى من شريك و همتايى قرار ندهيد و بُت پرستى نكنيد.
2 - به پدر و مادر خود نيكى كنيد.
3 - هرگز فرزندان خود را به خاطر فقر و تنگدستى نكشيد، زيرا من روزى شما و آن ها و همه روزى خواران را مى دهم.
4 - به كارهاى زشت نزديك نشويد، چه آن گناهان آشكار باشند، چه پنهان.
5 - انسانى كه من كشتن او را حرام كرده ام نكشيد، (فقط جهت اجراى عدالت مى توانيد كسى را كه جنايتى كرده است قصاص كنيد).
6 - به مال يتيم نزديك نشويد مگر به گونه اى كه مصلحت آنان باشد، مواظب باشيد كه مال يتيم حيف و ميل نشود و وقتى كه يتيم به اندازه رشد خود برسد، مال او را به او تحويل دهيد.
7 - در خريد و فروش اجناس، اندازه ها را به طور كامل مراعات كنيد تا حقّ كسى ضايع نشود. البتّه ممكن است كسانى در اين امر، دچار وسواس هاى بيجا شوند، من به اندازه توان هر كس، او را مكلّف مى كنم، هنگام خريد و فروش، دچار وسواس بيجا نشويد، به اندازه اى كه مى توانيد، دقّت كنيد تا حقّى ضايع نشود.
8 - به هنگام شهادت دادن در دادگاه، سخن حقّ بگوييد و به حقّ شهادت بدهيد گرچه به زيان خويشان شما باشد.
9 - به پيمان من وفادار باشيد و از سخنان من اطاعت كنيد.
10 - از راه من كه همان راه مستقيم است، پيروى كنيد و از اين راه، جدا نشويد و به راه هاى متفرّقه توجّهى نكنيد.
من شما بندگان خود را به مراعات اين ده دستور، سفارش مى كنم تا شما اهل تقوا شويد.

* * *

وقتى او اين سخنان را مى شنود، مى فهمد كه درمان دردهاى جامعه او در عمل به اين سخنان است، او به فكر فرو مى رود و سرانجام مسلمان مى شود.
او از پيامبر مى خواهد تا يك نفر را به شهر او بفرستد تا مردم را با قرآن آشنا كند. پيامبر به سخن او عمل مى كند و يكى از ياران خود را همراه او مى فرستد.
بعد از مدّتى، مردم شهر يثرب، به اسلام علاقه مند مى شوند و پيام هاى آن را مطابق با فطرت خويش مى يابند. آنان از پيامبر دعوت مى كنند تا به شهر آنان هجرت كند. پيامبر هم دعوت آنان را اجابت مى كند و به يثرب مى رود. بعد از ورود پيامبر، نام شهر هم عوض مى شود، ديگر به آن شهر، يثرب نمى گويند، آنجا "مدينه" است.

* * *

من به اين دستور ده گانه تو فكر مى كنم، اوّلين و آخرين دستور تو برايم اهميّت ويژه اى دارند، دستور اوّل، مرا به يكتاپرستى فرا مى خواند، دستور آخر، مرا به راه مستقيم تو !
به راستى اين راه مستقيم چيست؟
مى دانم راه مستقيم، همان راه محمّد و اهل بيت(عليهم السلام)اوست، بايد پيرو آخرين پيامبر و جانشينان او باشم. راه مستقيم، همان راه على(عليه السلام)است، با ولايت او و فرزندانش مى توانم به تو نزديك و نزديك تر شوم. امروز هم مهدى(عليه السلام)، امام زمان من است و اگر در راه او باشم، به راه مستقيم تو، هدايت شده ام. من بايد از راه دشمنان امام زمان دورى كنم.[127]

* * *